გვაზავა გიორგი ბეჟანის ძე
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1869-04-23
გარდაცვალების თარიღი : 1941-01-21
სქესი : კაცი
ეროვნება : ქართველი
აღმსარებლობა :
მეტსახელი :
ფსევდონიმი : „ვინმე გოგია“, „ოდიშელია“, „შანტეკლერი".
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : სუჯუნა, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : პარიზი, საფრანგეთი
საცხოვრებელი ადგილი : ნოქალაქევი, მარტვილი, თბილისი, მოსკოვი, პარიზი.
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : მოქალაქე
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : უმაღლესი
პროფესია : იურისტი
პოლიტიკური
პარტია : საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია
თანამდებობა : საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის მთავარი კომიტეტის წევრი, საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი, ამიერკავკასიის სეიმის დეპუტატი, ტრაპიზონის საზავო მოლაპარაკებების დელეგატი, ბათუმის საზავო მოლაპარაკებების დელეგატი, სტამბოლის საზავო მოლაპარაკებების დელეგატი, საქართველოს პარლამენტის დეპუტატი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნულ-დემოკრატიული ფრაქციის თავმჯდომარე, საქართველოს დამფუძნებელი კრების დეპუტატი, კავკასიის გათავისუფლების კომიტეტის წევრი
რეპრესია : 1910
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : გაზეთი "ერი", გაზეთი "კლდე", ჟურნალი "პრომეთე", ქართველ მწერალთა და ჟურნალისტთა კავშირი,
ბიოგრაფია

გიორგი ბეჟანის ძე გვაზავა დაიბადა 1869 წლის 23 აპრილს (ძველი სტილით), ქუთაისის გუბერნიის სენაკის მაზრის სოფელ სუჯუნაში, ვაჭრის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

დაობლდა ადრეულ ასაკში, ზრდიდა ბიძა - „ბლაღოჩინი“ შალამბერიძე, სოფელ ნოქალაქევში.

დაწყებითი განათლება მიიღო ნოქალაქევსა და მარტვილში.

საშუალო განათლება თბილისში მიიღო - თავდაპირველად სასულიერო სემინარიაში სწავლობდა, შემდგომ - მე-2 გიმნაზიაში, რომელიც ოქროს მედალზე დაამთავრა.

იმავე წელს ჩააბარა მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე, სწავლობდა სამთავრობო სტიპენდიით. კურსის დასრულების შემდეგ სწავლის გასაგრძელებლად პარიზში გაემგზავრა, სადაც ერთი წელი დაყო სორბონის უნივერსიტეტის თავისუფალ მსმენელად.

საქართველოში 1895 წელს დაბრუნდა და დაიწყო იურიდიული პრაქტიკა ნაფიცი ვექილის რანგში; პარალელურად ჩაება პუბლიცისტურ და საზოგადოებრივ საქმიანობაში: აქვეყნებდა მხატვრულ ნაწარმოებებსა და სამეცნიერო-პოპულარულ ნაშრომებს „ვინმე გოგიას“, „ოდიშელიას“ და „შანტეკლერის“ ფსევდონიმებით.

1905 წელს აქტიურად მონაწილეობდა ეროვნულ-დემოკრატიული მიმართულების პოლიტიკური ჯგუფის ფორმირებაში.

1907 წლის ივნის-ოქტომბერში ესწრებოდა ჰააგის მე-2 კონფერენციას, რომელსაც ვარლამ ჩერქეზიშვილთან ერთად წარუდგინა მემორანდუმი საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის მოთხოვნით.

1910 წელს, პეტრე სურგულაძის რედაქტორობით გამომავალ გაზეთ „ერში“ სტატია „ჩეხეთის“ გამოქვეყნების გამო რედაქტორთან ერთად პასუხისგებაში მისცეს სისხლის სამართლის დებულების 129-ე მუხლის მე-2 პუნქტის ძალით; ტფილისის სასამართლო პალატამ 1910 წლის 18 ოქტომბერს (ძველი სტილით) მათ ერთწლიანი პატიმრობა მიუსაჯა.

1914 წელს იყო ეროვნულ-დემოკრატიული მიმართულების ჯგუფის ბეჭდვითი გამოცემა „კლდის“ ერთ-ერთი დამაარსებელი და რედაქტორი.

1917 წელს იყო საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის ერთ-ერთი დამფუძნებელი და მისი მთავარი კომიტეტის წევრი.

1917 წელს აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის წევრი; ტრაპიზონის, ბათუმის და სტამბოლის საზავო მოლაპარაკებების მონაწილე-დელეგატი.

გიორგი გვაზავა იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის დეკლარაციის პროექტის ერთ-ერთი ავტორი.

1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადების აქტს.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი, ეროვნულ-დემოკრატიული ფრაქციის თავმჯდომარე.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის სიით; იყო სარეგლამენტო, საკონსტიტუციო და გარეშე საქმეთა კომისიების წევრი.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დატოვა სამშობლო და ემიგრაციაში ცხოვრობდა საფრანგეთში;

აქტიურად მონაწილეობდა ქართული ემიგრაციის პოლიტიკურ ცხოვრებაში; იყო ინტერპარტიული ცენტრის ე. წ. „საერთო ფრონტის“ შემადგენლობაში; თანამშრომლობდა ემიგრანტულ პრესასთან.

1926 წლიდან ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის საზღვარგარეთის ორგანიზაციის წარმომადგენლის სტატუსით მონაწილეობდა „კავკასიის გათავისუფლების კომიტეტის“ ე. წ. „პრომეთეისტული“ ორგანიზაციის საქმიანობაში, იყო ჟურნალ „პრომეთეს“ რედაქტორი; ქართველ მწერალთა და ჟურნალისტთა კავშირის დამაარსებელი და თავმჯდომარე.

ემიგრაციაში ცხოვრებისას აგრძელებდა პუბლიცისტურ და ლიტერატურულ მოღვაწეობას - 1938 წელს პარიზში გამოიცა მის მიერ ფრანგულ ენაზე პროზაულად თარგმნილი „ვეფხისტყაოსანი“.

გარდაიცვალა 1941 წლის 21 იანვარს, პარიზში.

დაკრძალეს ბატინიოლის სასაფლაოზე.



წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 16; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #113, ანაწერი #24, საქმე #486.

ივერია, #1, მაისი, 1949 წ., პარიზი, თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

უცხოეთის ცის ქვეშ, გურამ შარაძე, წიგნი II, „მერანი", თბილისი, 1991 წ.

ქართველები უცხოეთში, (ავტორთა ჯგუფი), „შპს საქართველოს მაცნე", დიასპორის საკითხებში საქართველოს სახელმწიფო მინისტრის აპარატის შეკვეთით, თბილისი, 2012 წ.

ფოტო: ილია ჭავჭავაძის სახელობის საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა, ციფრული ფოტომატიანე, მანანა თაქთაქიშვილის კოლექცია.