მათე ივანეს ძე სკობელევი დაიბადა 1885 წლის 28 ოქტომბერს ბაქოში, ნავთობმრეწველი და ვაჭარი მალაკნის ოჯახში.

დაამთავრა ბაქოს რეალური სასწავლებელი.

1903 წელს შევიდა რსდმპ-ში, 1906 წელს ბაქოში ხელმძღვანელობდა მენავთობე მუშების გაფიცვას.

დაპატიმრების შიშის გამო მოუხდა ემიგრაციაში წასვლა. ჩააბარა ვენის პოლიტექნიკუმში, დაამთავრა 1912 წელს. პარალელურად თანამშრომლობდა გაზეთ ,,Правда”-ში. მონაწილეობა მიიღო II ინტერნაციონალის ვენის კონგრესში 1910 წელს, რსდმპ-ს დელეგატის ხარისხით.

რუსეთში დაბრუნებისთანავე აირჩიეს 4-ე სახელმწიფო სათათბიროს დეპუტატად, ამიერკავკასიის რუსული მოსახლეობის წარმომადგენლად.

1914 წელს ხელმძღვანელობდა ბაქოს გაფიცვას, 1915 წელს ბაქოს გაზეთში გამოქვეყნებული სტატიის, დეპუტატის უფლებამოსილების შეჩერების გარეშე ციხეში იჯდა 4 თვით. პირველი მსოფლიო ომის დროს ეჭირა ,,ობორონცული” პოზიცია.

1917 წელს, თებერვლის რევოლუციის დღეებში მონაწილეობდა პეტროგრადის საბჭოს ჩამოყალიბებაში, 27 თებერვლიდან გახდა მისი აღმასკომის წევრი, არჩეულ იქნა თავმჯდომარის მოადგილედ. კრონშტადტის მეზღვაურთა გამოსვლის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი. 13 აპრილიდან პეტროგრადის საბჭოს აღმასკომის ბიუროს წევრი. 5 მაისს დაინიშნა დროებითი მთავრობის შრომის მინისტრად.

სრულიად რუსეთის საბჭოების I ყრილობის დელეგატი, საკავშირო ცენტრალური აღმასკომის თავმჯდომარის მოადგილე.

1917 წელს აირჩიეს სრულიად რუსეთის დამფუძნებელი კრების დეპუტატად კავკასიის ოლქიდან.

1917 წლის 3-5 ოქტომბერს, საკავშირო ცენტრალურმა აღმასკომმა დანიშნა დელეგატად პარიზში მოკავშირეთა მოლაპარაკებებზე.

1917 წლის 25 ოქტომბრის ბოლშევიკური გადატრიალების შემდეგ, 1 ნოემბერს წარდგენილი იყო საგარეო საქმეთა მინისტრის თანამდებობაზე.

1918 წლის 5 იანვარს, დამფუძნებელი კრების პირველ და უკანასკნელ სხდომაზე მოითხოვა სპეციალური კომისიის შექმნა, ბოლშევიკების მიერ მშვიდობიანი დემონსტრაციის დახვრეტის გამოსაძიებლად. მალევე გადასახლდა თბილისში.

1918 წლის 11 თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის დეპუტატი.

1920 წლისთვის, ცხოვრობდა და მუშაობდა აზერბაიჯანში. 1920 წლის აპრილში, აზერბაიჯანის საბჭოთა რუსეთის მიერ ოკუპირების გამო გადავიდა ტფილისში, საიდანაც 1920 წელსვე გაემგზავრა პარიზში საქართველოს ეკონომიკურ წარმომადგენლად.

1921 წელს, ნეპზე გადასვლასთან დაკავშირებით საფრანგეთის პოლიტიკურ წრეებში გამოიკვეთა მზაობა დამყარებულიყო სავაჭრო ურთიერთობები რუსეთთან, თუმცა ამ ეტაპზე კერძო პირების დონეზე და მათივე უშუალო პასუხისმგებლობით. ფრანგმა კომერსანტებმა დაიწყეს ურთიერთობის დამყარება პარიზში მყოფ საბჭოთა სავაჭრო დელეგაციასთან, რომლის შემადგენლობაში, კერძო პირის სტსტუსით მათე სკობელევი მუშაობდა, რომელსაც უკვე საბჭთა პასპორტი ჰქონდა და დიდ კამპანიას ატარებდა საფრანგეთის საქმიან წრეებში, რუსეთსა და საფრანგეთს შორის ოფიციალური სავაჭრო ურთიერთობების დამყარების სასარგებლოდ. 1921 წლის აგვისტოში, საფრანგეთის პრემიერ-მინისტრმა არისტიდ ბრიანმა (1862-1932) მიიღო მათე სკობელევი. მათ მოლაპარაკებებში მონაწილეობდა საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრიც. მოლაპარაკებების შედეგად საფრანგეთის წითელ ჯვარსა და საბჭოთა მთავრობას შორის დაიდო შეთანხმება, რომლითაც საფრანგეთმა დახმარება აღუთქვა რუსეთს შიმშილის ლიკვიდაციის საქმეში. 1921 წლის ოქტომბერში, საფრანგეთის მთავრობამ ნება დართო საბჭოთა რუსეთის წარმომადგენელს პარიზში ჩასულიყო. მარსელისა და ჰავრის სავაჭრო პალატებმა გამოიტანეს გადაწყვეტილება საბჭოთა რუსეთთან სავაჭრო ურთიერთობების დამყარების შესახებ.

1922 წელს მათე სკობელევი სკპ (ბ)-ს წევრად მიიღეს (ტროცკის პატრონაჟით), ამ პერიოდიდან იგი უკვე ოფიციალურად ითვლება საბჭოთა სავაჭრო წარმომადგენლად საფრანგეთსა და ბელგიაში. 1924 წლის დეკემბერში საფრანგეთმა დიპლომატიური ურთიერთობები დაამყარა სსრკ-სთან, ამ დროისათვის სკობელევი პარიზის ,,არკოსის” განყოფილებაში მუშაობს. იგი მონაწილეობს, როგორც პროსაბჭოთა განწყობების მქონე პირებისათვის საკუთარ სტრუქტურაში სამუშაოს (და იურიდიული საფარველის, რამდენადაც ხშირად მიღება ყალბი პასპორტების საფუძველზე ხდებოდა ) მიცემასა და ფულადი სახსრების გადაცემაში.

1925 წელს დაბრუნდა რუსეთში, მუშაობდა საგარეო ვაჭრობის სახალხო კომისარიატის სტრუქტურებში, სახელმწიფო საგეგმო კომიტეტსა და რადიოკომიტეტში, შემდეგ კი სახკომსაბჭოსთან არსებულ სტანდარტიზაციის კომიტეტში.

1934 წლის მაისში დაინიშნა შინსახკომის რწმუნებულად ამიერკავკასიაში. საქართველოს უახლესი ისტორიის სახელმწიფო არქივში არსებული #285 ფონდში (საქართველოს სსრ შინსახკომი) #1 აღწერაში დაცულია 1936 წლით დათარიღებული, 166 ფურცლიანი საქმე სახელწოდებით ,,სტენოგრამა სკობელევის საქმეზე”, რომლის ანალიზისას ირკვევა, რომ იგი წარმოადგენს პარტიული კონტროლის კომისიის მოსმენის სტენოგრამებს, გამომძიებლები მერკულოვი, შახსუვაროვი და გოგლიძე დაჰკითხავენ ორ ათეულამდე მოწმეს მათე სკობელევის გარშემო წარმოქმნილი ფრიად ჩახლართული ინტრიგის გამოსარკვევად. რამდენადაც ტომი არასრულია, შესაძლებელია მხოლოდ დავასკვნათ, რომ სკობელევს ჩამოსვლისთანავე გაუფუჭდა ურთიერთობა თანამშრომლებსა და ხელმძღვანელ პირებთან, მიუთითებდა რა აპარატში არსებულ უდისციპლინობასა და ზოგადად საქართველოს სსრ-ს პარტიული ხელმძღვანელობის რიგებში არსებულ კორუფციაზე. ჩვენთვის უცნობია შემდგომი ვითარება საქმის ფრაგმენტულობის გამო.

საქართველოს სსრ-დან იგი დაბრუნდა მოსკოვში და მუშაობდა საკავშირო რადიოკომიტეტის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში, ინჟინრად.

მათე სკობელევი დააპატიმრეს 1937 წლის 19 ნოემბერს, ტერორისტული ორგანიზაციის წევრობის ბრალდებით. 1938 წლის 29 ივლისს სსრკ-ს უმაღლესი სასამართლოს სამხედრო კოლეგიამ დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს იმავე დღეს.

რეაბილიტირებულია 1957 წლის 30 მაისს.