შალვა გიორგის ძე ამირეჯიბი დაიბადა 1887 წლის 15 იანვარს (ძველი სტილით), ტფილისის გუბერნიის გორის მაზრის სოფელ ხურვალეთში, თავადის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

სწავლობდა თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში. მოწაფეობაშივე გაიტაცა რევოლუციურმა მოძრაობამ; მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციურ გამოსვლებში ქუთაისში.

განმათავისუფლებელი მოძრაობის დროს გიმნაზიაში სწავლას თავი დაანება და შევიდა სოციალისტ-ფედერალისტთა პარტიაში.

1907-1909 წლებში იყო ვენის უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტის თავისუფალი მსმენელი; საქართველოში დაბრუნების შემდეგ თანამშრომლობდა ჟურნალ „ერში“.

იყენებდა ფსევდონიმებს: - „ფარსმან ფარუხი“, „შ-ამ-ბი“, „შ. ამ-ბი“, „შ. ა-ბი“ და „შ.ა.“.

1911 წელს დააპატიმრეს სოციალისტ-ფედერალისტთა პარტიის ლიდერებთან ერთად, მიუხედავად იმისა, რომ ამ დროისათვის უკვე პარტიაში აღარ ირიცხებოდა. ერთწლიანი პატიმრობის შემდეგ შალვა ამირეჯიბი დაუბრუნდა პუბლიცისტურ საქმიანობას. ამ პერიოდიდან დაუახლოვდა ეროვნულ-დემოკრატიული მიმართულების პოლიტიკურ ჯგუფს და 1912 წელს მათთან ერთად დააარსა ჟურნალი „კლდე“. 1914 წელს გადასახლდა ქუთაისში, სადაც რედაქტორობდა ეროვნულ-დემოკრატიული მიმართულების გაზეთ „სამშობლოს“ და შემდგომ - „იმერეთს“.

1915 წელს შალვა ამირეჯიბი გაიწვიეს პირველ მსოფლიო ომში - გაგზავნეს დასავლეთის ფრონტზე, სადაც წელიწად-ნახევარს იმსახურა.

1917 წლის რუსეთის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში, გახდა საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიულ პარტიის წევრი და მუშაობდა პარტიის ცენტრალურ ბეჭდვით ორგანო „საქართველოში“.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის 26 მაისს დემონსტრაციულად არ მოაწერა ხელი საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის აქტს, რადგანაც რესპუბლიკის სახელწიფოებრივი წყობა გაუმართლებლად მიაჩნდა საქართველოსთვის.

1918 წელს იყო საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიულ პარტიის მთავარი კომიტეტის წევრი; საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად ჩაირიცხა 1920 წელს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის სიით.

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის საბჭოთა რუსეთის მიერ ოკუპაციის შემდეგ 1922 წლის 10 თებერვლიდან გადავიდა არალეგალურ მდგომარეობაში და თავს აფარებდა დასავლეთ საქართველოს.

1923 წლის გაზაფხულზე პარტიის მთავარმა კომიტეტმა სამუშაოდ მიიწვია: შევიდა საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტის შემადგენლობაში ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიიდან და აქტიურად მონაწილეობდა 1924 წლის ანტისაბჭოთა აჯანყების ორგანიზებაში. 1924 წლის 29 აგვისტოს აჯანყების დაწყებისას დამოუკიდებლობის კომიტეტის წევრებთან და აჯანყების მთავარსარდალთან ერთად იყო ქაქუცა ჩოლოყაშვილის რაზმის ბანაკში. აჯანყების დამარცხების შემდეგ არალეგალურად გადაკვეთა საზღვარი და გადავიდა თურქეთში, საიდანაც საფრანგეთში გაემგზავრა.

1925 წლიდან აქტიურად მონაწილეობდა ქართული ემიგრაციის პოლიტიკურ ცხოვრებაში, იყო ინტერპარტიული ცენტრის ე. წ. „საერთო ფრონტის“ შემადგენლობაში; ბეჭდავდა სტატიებს ემიგრანტულ პრესაში.

1942 წელს თანამოაზრეებთან ერთად მონაწილეობდა ბერლინში ქართული ნაციონალური კომიტეტის ფორმირებაში.

შალვა ამირეჯიბი ხანმოკლე ავადმყოფობის შემდეგ გარდაიცვალა 1943 წლის 14 ივლისს (?) პარიზში, დაკრძალულია სენტ-უას სასაფლაოზე.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 68; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #1382; ფონდი #153, ანაწერი #3 - ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.

შალვა ამირეჯიბი (1886-1943), 2 წიგნად; საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, გამომცემლობები „დიოგენე" და „არსი", თბილისი, 1997-1998 წწ.

უცხოეთის ცის ქვეშ, შარაძე გურამ, წიგნი 1, თბილისი, 1991 წ.

https://burusi.wordpress.com/2010/03/27/shalva-amirejibi-5/

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, საქართველოს საისტორიო ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.