პავლე დავითის ძე საყვარელიძე დაიბადა 1882 წელს, ქუთაისის გუბერნიის შორაპნის მაზრის სოფელ საქარაში, გლეხის (?) ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

დაწყებითი და საშუალო განათლება მიიღო ქალაქ ქუთაისში.

უმაღლესი განათლება მიიღო რუსეთისა და შვეიცარიის უნივერსიტეტებში.

პროფესიით იურისტი.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის „მენშევიკების“ ფრაქციის წევრი. პარტიის იმერეთ-სამეგრელოს კომიტეტის წევრი და ორგანიზატორი; პარტიული ფესვდონიმი - „დიდი პავლე“; აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციურ გამოსვლებში იმერეთში.

1906 წლიდან მუშაობდა ბაქოში; გარკვეული პერიოდის განმავლობაში შედიოდა „ბოლშევიკების“ ფრაქციაში.

მეფის რეჟიმის დროს პოლიტიკური საბაბით იყო დაპატიმრებული და გადასახლებული.

1910-იანი წლების მეორე ნახევარში შედიოდა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიულ მუშათა პარტიაში არსებულ „ალიონის“ ჯგუფში.

თანამშრომლობდა პრესაში; იყენებდა ფსევდონიმებს - „პ-ნი“, „პ. ს-მე“, „პ. ს-ძე“ და „პ.ს.ნ-ს-ლი“.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადების აქტს. 1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

1919 წლის 27 აპრილამდე იყო გაზეთ „საქართველოს რესპუბლიკის“ რედაქტორი.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით; იყო სარეგლამენტო, სახელოვნებო, ტექნიკური და საკონსტიტუციო კომისიების წევრი.

1921 წლის იანვარში საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სხვა 11 წევრთან ერთად ჩამოაყალიბა ოპოზიციური ჯგუფი „სხივი“, რომელიც აკრიტიკებდა პარტიას იდეური პრინციპების დარღვევის, სახელმწიფო მმართველობის წარუმატებელი კურსისა და პარტიაში შიდა დემოკრატიის შესუსტების გამო. 1921 წლის იანვარში საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის თბილისის ორგანიზაციების კონფერენციაზე „სხივის“ ჯგუფს უმრავლესობამ მოსთხოვა, დაეცვა პარტიული დისციპლინა და შეეწყვიტა საკუთარი პარტიის ღია კრიტიკა გაზეთ „ახალი სხივის“ ფურცლებზე; წინააღმდეგ შემთხვევაში ისინი გაირიცხებოდნენ პარტიიდან. საპასუხოდ, „სხიველთა“ ჯგუფმა, 1921 წლის 11 თებერვლის დამფუძნებელი კრების სხდომაზე საჯაროდ განაცხადეს საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის დატოვების და „დამოუკიდებელი სოციალ-დემოკრატიული პარტია - სხივის“ შექმნის შესახებ, რომელმაც ცალკე - ოპოზიციური ფრაქცია შეადგინა დამფუძნებელ კრებაში.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაციის შემდეგ დარჩა საქართველოში და ჩამოშორდა პოლიტიკურ საქმიანობას.

1925 წლისათვის იყო ამიერკავკასიის საბჭოთა სოციალისტური ფედერაციული რესპუბლიკის შინავაჭრობის სახალხო კომისარიატის სტატისტიკურ-ეკონომიკური სამმართველოს უფროსის მოადგილე.

გარდაიცვალა 1937 წლის 10 აგვისტოს. არსებობს ვერსია რომ მკურნალობისას მოწამლეს.

დაკრძალეს ვაკის სასაფლაოზე.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 60; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს ეროვნული არქივი, საქრთველოს უახლესი ისტორიის ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ლიტერატურისა და ხელოვნების განყოფილება; ფონდი #8 (საქართველოს მწერალთა კავშირი), ანაწერი #1, საქმე #609, გვ. 4.

"ახალი სხივი", 1920-1921 წწ., საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.

ფოტო: ილია ჭავჭავაძის სახელობის საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა, ციფრული ფოტომატიანე, ბაადურ ქობლიანიძის კოლექცია.