გობეჩია ივანე პავლეს ძე
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1881-12-10
გარდაცვალების თარიღი : 1937-10-01
სქესი : კაცი
ეროვნება : ქართველი
აღმსარებლობა :
მეტსახელი :
ფსევდონიმი :
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : ქუთაისი, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : თბილისი, საქართველო
საცხოვრებელი ადგილი : ქუთაისი, პეტერბურგი , თბილისი
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : აზნაური
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : უმაღლესი
პროფესია : იურისტი
პოლიტიკური
პარტია : რუსეთის სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტია , საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტია , საქართველოს მემარცხენე სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტია
თანამდებობა : რუსეთის მეორე სახელმწიფო სათათბიროს სოციალისტ-რევოლუციონერთა ფრაქციის მდივნის თანაშემწე, რუსეთის დემოკრატიული თათბირის დელეგატი, ქუთაისის საგუბერნიო აღმასკომის თავმჯდომარის მოადგილე, ქუთაისის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს თავმჯდომარის ამხანაგი, კავკასიის არმიის სამხარეო საბჭოს წევრი, ქუთაისის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს თავმჯდომარის ამხანაგი, ქუთაისის გუბერნიის კომისარი, კავკასიის არმიის პირველი ყრილობების დელეგატი, კავკასიის არმიის მეორე ყრილობების დელეგატი, საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი, ამიერკავკასიის სეიმის დეპუტატი, საქართველოს პარლამენტის დეპუტატი, საქართველოს დამფუძნებელი კრების დეპუტატი,
რეპრესია : 1904, 1909, 1922, 1923, 1937
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : საქართველოს დამცველთა (ადვოკატთა) კოლეგიის წევრი,
ბიოგრაფია

ივანე პავლეს ძე გობეჩია დაიბადა 1881 წლის 10 დეკემბერს ქუთაისის გუბერნიაში ქალაქ ქუთაისში, აზნაურის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი. სწავლის დროს, 1902 წელს შევიდა რუსეთის სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიაში, მოქმედებდა მუშათა ორგანიზაციებში; 1904 წლიდან 1909 წლამდე რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული (126-ე მუხლით) და გასახლებული.

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, 1910 წელს, დაბრუნდა სამშობლოში და ჩაეწერა ნაფიცი ვექილის თანაშემწედ ქუთაისში. სასამართლო პროცესებში მონაწილეობდა დამცველად პოლიტიკური პატიმრების - ზოტიკე ჩიქვილაძის, მელიტონ გობეჩიასა და სხვათა საქმეების განხილვისას.

იყო რუსეთის იმპერიის მეორე სახელმწიფო სათათბიროს სოციალისტ-რევოლუციონერთა ფრაქციის მდივნის თანაშემწე.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ ქუთაისის ქალაქის საბჭომ პეტროგრადის დემოკრატიულ თათბირზე დასასწრებად დელეგატად აირჩია.

ეჭირა სხვადასხვა მნიშვნელოვანი თანამდებობა: იყო ქუთაისის საგუბერნიო აღმასკომის თავმჯდომარის მოადგილე, ქუთაისის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს თავმჯდომარის ამხანაგი, კავკასიის არმიის სამხარეო საბჭოს წევრი, ქალაქ ქუთაისის საბჭოს თავმჯდომარის ამხანაგი და ქუთაისის გუბერნიის კომისარი.

1917 წელს ქუთაისის გარნიზონმა აირჩია კავკასიის არმიის პირველი და მეორე ყრილობების დელეგატად. ამავე წლის მაისში მოსკოვში მონაწილეობდა სოციალისტ-რევოლუციონერთა მესამე პარტიული ყრილობაში, როგორც ქუთაისის გუბერნიის პარტიული ორგანიზაციების დელეგატი.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის წევრი.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის სიით. იყო სამეურნეო-საგამგეო კომისიის თავმჯდომარის ამხანაგი, გარეშე საქმეთა და იურიდიული კომისიების მდივანი, თვითმმართველობის, საპენსიო, ცენტრალური საარჩევნო და საკონსტიტუციო კომისიების წევრი.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და პარტიის სხვა ლიდერებთან ერთად ცდილობდა კომპრომისის მიღწევას საოკუპაციო რეჟიმთან.

1922 წლის დასაწყისში საქართველოში პარტიათა მოლაპარაკებების ფონზე, რათა შექმნილიყო საერთო ფრონტი ბოლშევიკურ საოკუპაციო რეჟიმთან საბრძოლველად, საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიაში განხეთქილება მოხდა; 1922 წლის 20 მარტს თბილისში გაიმართა საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის მესამე ყრილობა, რომელიც მოაწყო ე. წ. „მემარცხენეთა“ ფრთამ. მათ პარტიიდან გარიცხულად გამოაცხადეს იოსებ გობეჩია, ივანე ლორთქიფანიძე და ილია ნუცუბიძე; აირჩიეს ახალი ცენტრალური კომიტეტი, რომლის შემადგენლობაში შევიდნენ - ლეო შენგელაია და ივანე გობეჩია. თავის მხრივ, პარტიის მეორე ნაწილმა იოსებ გობეჩიასა და ივანე ლორთქიფანიძის ხელმძღვანელობით პარტიიდან გარიცხულად ლეო შენგელაია, ივანე გობეჩია და მათი მხარდამჭერები გამოაცხადა.

1922 წლის 10 მაისს საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ (ჩეკა) ივანე გობეჩია სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის სხვა ლიდერებთან და წევრებთან ერთად (ძირითადად „მემარჯვენე“ ნაწილის) კვლავ დააპატიმრა კონტრრევოლუციის ბრალდებით. თუმცა, როგორც „არააქტიური ელემენტი,“ 1922 წლის 20 ივლისს პატიმრობიდან გაათავისუფლეს.

ივანე გპბეჩია კვლავ დააპტიმრეს 1923 წელს, თუმცა რამდენმე თვეში გაათავისუფლეს.

შემდგომ წლებში ცხოვრობდა და მუშაობდა ადვოკატად თბილისში; იყო დამცველთა (ადვოკატთა) კოლეგიის წევრი.

1930-იან წლებში იყო თბილისის საბჭოს ფინანსური განყოფილების იურისკონსულტი.

1937-1938 წლების დიდი საბჭოთა ტერორის დროს საქართველოს სსრ შინსახკომმა ძალისმიერი მეთოდებით, ზეწოლის გზით მოახერხა მიეღო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიისა და სხვა მოწინააღმდეგე პარტიების ყოფილი ლიდერებისაგან, მათ შორის დამფუძნებელი კრების დეპუტატებისაგან, აღიარებითი ჩვენებები, რომლის თანახმადაც საქართველოში არსებობდა კონტრრევოლუციური პარტიული „ცენტრები“ („მენშევიკების“, „ესერების“, „ფედერალისტების“...), რომლებიც კვლავ გაერთიანდნენ „პარიტეტულ კომიტეტში“ და მიზნად დაისახეს შეიარაღებული გადატრიალება და უცხოეთიდან სამხედრო ინტერვენციის გზით საბჭოთა სახელმწიფოს დამხობა.

დიდი საბჭოთა ტერორის დროს ივანე გობეჩია დააპატიმრეს 1937 წლის 17 ივლისს, ესერთა ანტისაბჭოთა კონტრრევოლუციური ორგანიზაციის წევრობის ბრალდებით.

სსრკ უზენაესი სასამართლოს სამხედრო კოლეგიის გამსვლელმა სესიამ დახვრეტის განაჩენი გამოუტანა 1937 წლის 30 სექტემბერს.

დახვრიტეს 1-ლი ოქტომბრის ღამეს.



წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 17-18; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8, საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განსაკუთრებული სათათბიროს სხდომის ოქმები.

შრომა, #1, 1922 წ. საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #6, საქმე #22141.

სტალინური სიები საქართველოდან - ელექტრონული მონაცემთა ბაზა. კვლევა ჩაატარა ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტმა IDFI, ჰაინრიხ ბიოლის ფონდის სამხრეთ კავკასიის რეგიონალური ბიუროს და საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს ფინანსური მხარდაჭერით. პროექტის პარტნიორები - საქართველოს შსს არქივი და საერთაშორისო საზოგადოება „მემორიალი".