დავით გიორგის ძე შარაშიძე დაიბადა 1886 წელს, ქუთაისის გუბერნიის ოზურგეთის მაზრის სოფელ ბახვში, სახალხო მასწავლებლების გიგო შარაშიძის და ნინო ქიქოძის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

საშინაო განათლების მიღების შემდეგ დაამთავრა ბახვის სოფლის სკოლა და სწავლა განაგრძო ქუთაისის რეალურ სასწავლებელში, საიდანაც გადავიდა ოდესის რეალურ სასწავლებელში.

1904 წლიდან იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი, მუშაობდა „ბოლშევიკების“ ფრაქციაში; თანამშრომლობდა პრესაში „დ. შ-ძის“ ფსევდონიმით.

1905 წლის რევოლუციის დროს აქტიურად მუშაობდა ახალგაზრდებს შორის, რის გამოც დააპატიმრეს. ციხიდან გათავისუფლების შემდეგ იძულებული გახდა, ემიგრაციაში წასულიყო საზღვარგარეთ; ცხოვრობდა შვეიცარიაში, ჟენევაში, სადაც დაამთავრა ჟენევის უნივერსიტეტი.

სწავლის დასრულების შემდეგ დაბრუნდა სამშობლოში, სადაც 1907 და 1912 წლებში პოლიტიკური საბაბით დაპატიმრეს.

დევნის გამო იძულებული გახდა, ისევ საზღვარგარეთ წასულიყო, სადაც ცხოვრობდა 1917 წლამდე.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა სამშობლოში.

რედაქტორობდა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალურ რუსულენოვან ორგანოს „Борьба“-ს.

1918 წლის გაზაფხულზე გურიაში რიგით ჯარისკაცად იბრძოდა ოსმალეთის ჯარების თავდასხმის წინააღმდეგ.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

აქტიურად იყო ჩართული საერთაშორისო საზოგადოებისათვის საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის საკითხის პროპაგანდაში.

1919 წლის 12 მარტს აირჩეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით. იყო საბიუჯეტო-საფინანსო და ხელოვნების კომისიების წევრი.

მუშაობდა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის თბილისის ორგანიზაციაში.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და ჩაბმული იყო წინააღმდეგობის მოძრაობაში.

1921 წელს დაპატიმრებული იყო რამდენიმე თვით. გათავისუფლების შემდეგ, 1921 წლის სექტემბერში საზღვარგარეთ წავიდა.

1921 წლიდან ცხოვრობდა სტამბოლში; იყო ინტერპარტიული კომიტეტის საინფორმაციო განყოფილების ხელმძღვანელი, აკონტროლებდა არალეგალური არხებით ინფორმაციის გადაცემას საქართველოში მოქმედ იატაკქვეშა ორგანიზაციებსა და საზღვარგარეთ ემიგრაციაში მყოფი საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობასა და საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის საზღვარგარეთის ბიუროს შორის.

აქტიურად თანამშრომლობდა ემიგრანტულ პრესასთან.

1925 წლიდან გადასახლდა საფრანგეთში, პარიზში, სადაც აგრძელებდა პოლიტიკურ და პუბლიცისტურ საქმიანობას, იყო სოციალ-დემოკრატიული გამოცემების სარედაქციო კოლეგიების წევრი.

გარდაიცვალა ხანმოკლე ავადმყოფობის შემდეგ, 1935 წლის 5 ნოემბერს დღის პირველის ნახევარზე.

9 ნოემბერს დაკრძალეს ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #2117, ანაწერი #1, საქმე #358, გვ. 39.

ბრძოლის ხმა, #56, ნოემბერი, 1935 წ. პარიზი; თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

დამოუკიდებელი საქართველო, #119, ნოემბერი, 1935 წ. პარიზი; თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

ფოტო: ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.