ზორი ნავასარდის ძე ზორიანცი დაიბადა 1885 წელს ერევნის გუბერნიის ნახიჭევანის მაზრის სოფელ ცხნაში (ამჟამინდელი ჩანაბაბი); ეროვნებით სომეხი.

თბილისის გიმნაზიის დამთავრების შემდეგ სწავლა განაგრძო რუსეთში - პოლიტტექნიკუმში; მამის გარდაცვალების გამო ოჯახს გაუჭირდა და მან ვეღარ მოახერხა სწავლის დასრულება.

1910-იან წლებში მუშაობდა ვერმიშელის ფაბრიკაში, მსახურობდა საზოგადოება „ტრეუგოლნიკში“.

იყო სომხური რევოლუციური ფედერაციის - „დაშნაკცუტიუნის“ ერთ-ერთი დამაარსებლის - როსტომ ზორიანცის ბიძაშვილი და ამავე პარტიაში შევიდა 1917 წელს; იყო პარტიის ავლაბრის კომიტეტის ხელმძღვანელი.

1917 წლის 24 ნოემბერს შეუდგა ახალციხის ქალაქისთავის მოვალეობის შესრულებას; მუსლიმ მესხებსა და ახალციხის მაზრის სხვა ეროვნების მოსახლეობას შორის წარმოქმნილი კონფლიქტის დროს ხელმძღვანელობდა ახალციხის დაცვას; ცდილობდა ადგილობრივი მოსახლეობის კონსოლიდაციას. გაწეული ღვაწლისთვის 1918 წელს ახალციხის ერთ-ერთ ქუჩას მისი სახელი დაარქვეს.

1917 წელს აირჩიეს ახალციხის მაზრის სომხური ეროვნული საბჭოს თავმჯდომარედ.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი „დაშნაკცუტიუნის“ სიით.

1918 წლის ბოლოს, საქართველო-სომხეთის ომის დროს, ორჯერ დააპატიმრეს თბილისში, მაგრამ მალევე გაათავისუფლეს დეპუტატის ხელშეუვალობის გამო.

საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად ჩაირიცხა 1919 წლის სექტემბრიდან „დაშნაკცუტიუნის“ საკანდიდატო სიით; იყო თვითმმართველობის კომისიის წევრი.

1921 წლის მარტში, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ, ახალციხის რევკომის შემადგენლობაში შევიდა .

1922 წლის ივლისში თბილისში აჰმედ ჯემალ-ფაშას მკვლელობის შემდეგ საბჭოთა რეჟიმმა მკვლელობის ორგანიზების ბრალდებით „დაშნაკცუტიუნის“ წევრების მასობრივი დაპატიმრება დაიწყო; დააპატიმრეს ზორი ზორიანციც, თუმცა რამდენიმე თვის შემდეგ გაათავისუფლეს.

შემდგომ წლებში ცხოვრობდა და მუშაობდა თბილისსა და ახალციხეში.

დიდი საბჭოთა ტერორის დროს, 1937 წლის 14 სექტემბერს, ზორი ზორიანცი დააპატიმრეს თბილისში „დაშნაკთა კონტრრევოლუციურ პარტიაში არალეგალური მუშაობისა და საბჭოთა ხელისუფლებისადმი უკიდურესად მტრული განწყობის“ ბრალდებით.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) 1937 წლის 26 დეკემბერს ზორიანცს 10 წლით „შრომა-გასწორების ბანაკში“ გადასახლება მიუსაჯა.

გადასახლებული იყო მისი მეუღლეც.

გადასახლებაში 3 წლის მძიმე მუშაობის შემდეგ ვადაზე ადრე გაათავისუფლეს; თბილისში შერყეული ჯანმრთელობით დაბრუნდა.

დაიღუპა 1943 წელს თბილისში ავტოსაგზაო შემთხვევის დროს.

დაკრძალულია თბილისში, პეტრე-პავლეს სასაფლაოზე.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #6, საქმე #23391.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. „ტროიკის") სხდომის ოქმები.

ფონდ „ჰაიაზგის" სომხური ელექტორნული ენციკლოპედია: http://am.hayazg.info/% D4%B6%D5%B8%D6%80%D5%B5%D5%A 1%D5%B6_%D4%B6%D5%B8% D6%80%D5%AB_%D5%8 6%D5%A 1%D5%BE%D5%A1%D5%BD%D5%A1%D6%8 0%D5%A4%D5%AB foto:

ფოტო: სომხური რევოლუციური ფედერაციის (დაშნაკცუტიუნის) ერევნის მუზეუმი.