გურჯუა ვასილ გიორგის ძე
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1885-11-15
გარდაცვალების თარიღი : 1924-09-19
სქესი : კაცი
ეროვნება : აფხაზი
აღმსარებლობა :
მეტსახელი : ვასო
ფსევდონიმი :
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : კინდღი, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : სოხუმი, აფხაზეთი, საქართველო
საცხოვრებელი ადგილი : კინდღი, ქუთაისი, გუდაუთა, ტამიში, სოხუმი, თბილისი, ბედია
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : გლეხი
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : სპეციალური
პროფესია : აგრონომი
პოლიტიკური
პარტია : რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (რსდმპ) , რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია - "მენშევიკების" ფრაქცია (რსდმპ-მ) , საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
თანამდებობა : რსდმპ კოდორის კომიტეტის წევრი, აფხაზეთის ეროვნული საბჭოს წევრი, საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალური კომიტეტის წევრი, საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი, ამიერკავკასიის სეიმის დეპუტატი, საქართველოს დამფუძნებელი კრების დეპუტატი, საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის არალეგალური ცეკას რწმუნებული აფხაზეთში,
რეპრესია : 1905, 1921, 1924
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : ტამიშის საკრედიტო საზოგადოება
ბიოგრაფია

ვასილ (ვასო) გიორგის ძე გურჯუა (ღურჯუა) დაიბადა 1885 წლის 15 ნოემბერს (ძველი სტილით), სოხუმის ოკრუგის კოდორის მაზრის ტამიშის თემის სოფელ კინდღში, გლეხის ოჯახში. ეროვნებით აფხაზი.

1901 წელს დაამთავრა ქუთაისის სასოფლო-სამეურნეო სასწავლებელი; პროფესია - აგრონომი.

1902 წელს ჩაერთო განმათავისუფლებელ მოძრაობაში და გახდა რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული პარტიის „მენშევიკური“ ფრაქციის წევრი.

1905 წელს აქტიურად მონაწილეობდა რევოლუციურ მოძრაობაში აფხაზეთში, გუდაუთაში.

1905 წელს დააპატიმრეს გუდაუთაში უცხოეთიდან იარაღის არალეგალურად შემოტანის საქმეზე. ტფილისის სასამართლო პალატამ 1907 წელს 102-ე მუხლით, ერთი წლით კატორღა მიუსაჯა. ორწელიწად-ნახევარი იჯდა ტფილისის მეტეხის ციხეში.

1914-1917 წლებში იყო იყო „სსუდო-სბერეგატელნი“ (საკრედიტო) საზოგადოების თავმჯდომარე ტამიშში.

1917 წელს, თებერვლის რევოლუციის დროს იყო რსდმპ კოდორის კომიტეტის წევრი. ამ სტატუსით იმავე წელს მიავლინეს თბილისში ამიერკავკასიის პარტიული ორგანიზაციების ყრილობაზე დასასწრებად.

1917 წელს სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიით აირჩიეს აფხაზეთის ეროვნული საბჭოს წევრად.

1917 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალური კომიტეტის წევრი.

1917 წელს აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის წევრი.

1918 წლის 26 მაისს, სეიმის დაშლის და საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ, დელეგირებული იყო აფხაზეთში ავტონომიური მმართველობის ჩამოსაყალიბებლად.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში.

1921 წელს დააპატიმრეს ოჩამჩირეში, სადაც პოლიტბიუროს (საგანგებო კომისიის, „ჩეკას“, რაიონული განყოფილება) საპატიმროში იჯდა 15 დღე და შემდგომ გადაგზავნეს სოხუმში, სადაც სამთვენახევარს იჯდა ციხეში.

პატიმრობიდან გათავისუფლების შემდეგ დაბრუნდა კინდღში, მაგრამ მასობრივი დაპატიმრებების დაწყების შემდეგ გადავიდა არალეგალურ მდგომარეობაზე.

1922 წლის 4 ნოემბერს აფხაზეთის ასსრ საგანგებო კომისიის კოლეგიამ ანტისაბჭოთა აჯანყების ორგანიზების ბრალდებით ძებნა გამოაცხადა ვასილ გურჯუაზე, ნორჩო მიქელაძეზე, გიორგი მიქელაძეზე, ნესტორ დადიანსა და მუშნი დადიანზე.

1923 წლის აგვისტოში ვასილ გურჯუას დაპატიმრებულ ნათესავებს ჩამოართვეს ხელწერილი, რომ მას 20 დღის ვადაში ჩააბარებდნენ ჩეკას; მათ პირობა არ შეასრულეს, შედეგად 1923 წლის 22 დეკემბერს დააპატიმრეს მისი მეუღლე და ნათესავები და 1924 წლის 15 თებერვალს 6 თვით პატიმრობა მიუსაჯეს, 20 მარტს კი აფხაზეთის ჩეკას კოლეგიამ ისინი გაათავისუფლა.

ვასილ გურჯუა დააპატიმრეს ოჩამჩირის მილიციის თანამშრომლებმა 1924 წლის პირველ აგვისტოს, სოფელ ბედიაში.

მასთან ერთად დააპატიმრეს პავლე ფაჩულია და კაჩია გოგია, რომლებიც იყვნენ მისი მეგზურები და რაჯიბა აბაშია, რომლის სახლშიც იმალებოდა.

არალეგალური ცხვორების დროს ვასილ გურჯუა სარგებლობდა თავისი ნათესავის - სამსონ ქვირიას სახელზე გაცემული ყალბი პირადობის მოწმობით.

ვასილ გურჯუამ დაკითხვაზე უარი თქვა დაესახელებინა პირები, რომლებიც დახმარებას უწევდნენ არალეგალური ცხოვრებისას, გარდა საკუთარი ოჯახის წევრებისა; უარყო, რომ იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის არალეგალური ცეკას რწმუნებული აფხაზეთში.

14 აგვისტოს განცხადებით მიმართა ჩეკას, რომ დაპატიმრების მომენტიდან მისთვის არ აღმოუჩენიათ სამედიცინო დახმარება, არ ჰქონდა არანაირი საგანი, რომ ავადმყოფობისა და მძიმე ტკივილებიდან ყურადღება გადაეტანა; ითხოვდა წამლების მიწოდებას და ექიმის კონსულტაციას, ასევე საკითხავ წიგნებს და დაპატიმრებისას ჩამორთმეული ფულის დაბრუნებას.

1924 წლის 28 აგვისტოს ანტისაბჭოთა შეიარაღებული აჯანყების დაწყების შემდეგ, 1924 წლის 15 და 17 სექტემბერს, აფხაზეთის ასსრ საგანგებო სამეულმა (აფხაზეთის ასსრ სახკომსაბჭოს თავმჯდომარე ნესტორ ლაკობა, აფხაზჩეკას თავმჯდომარე ბახტაძე და კომპარტიის სოხუმის სამაზრო კომიტეტის მდივანი ასირბეკოვი) პატიმრებს - ვასილ გურჯუას, ნორჩო მიქელაძეს და გიორგი ცინცაძეს დახვრეტა მიუსაჯა.

სამივე ბესარიონ აფრასიძესთან, კოკია დადეშქელიანთან, სამსონ ჯანდელიანთან და ჩარბეი მარშანიასთან ერთად დახვრიტეს სოხუმში, 19 სექტემბრის დილის 4 საათზე.

დახვრეტის აქტის მიხედვით სიკვდილის წინ მათი მხრიდან თხოვნა ან რაიმე სახის განცხადება არ ყოფილა.

დახვრეტის ადგილი უცნობია.



წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 15-15ა; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #6, საქმე #23581.

ფოტო: საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, პირველი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი # 6, საქმე #23581.