ელენე (ლიკო) ბართლომეს ასული ხუციშვილი დაიბადა 1902 წლის აპრილში, ტფილისის გუბერნიის ზაქათალის ოლქის სოფელ კახში - სახალხო განმანათლებლის ბართლომე ხუციშვილის მრავალშვილიან ოჯახში.

საშუალო განთლება მიიღო ქუთაისში.

იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ახალგაზრდული ფრთის - "ახალგაზრდა მარქსისტთა ორგანიზაციის" წევრი.

1921 წელს, საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის საბჭოთა რუსეთის მიერ ოკუპირების შემდეგ ჩაბმული იყო წინააღმდეგობის მოძრაობაში. მასთან ერთად იატაკქვეშეთში მუშაობდნენ მისი დები - ქეთევან (ქეთო) და ბოკა (ვერა) ხოციშვილები. მათი და - ნუცა (ნინო) ხუციშვილი კი საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის წევრის, ლევან ღოღობერიძის მეუღლე გახდა.

ელენე ხუციშვილი სწავლობდა ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ბუნებისმეტყველების ფაკულტეტზე.

ელენე ხუციშვილი პირველად 1922 წლის 11 თებერვლის მასობრივი პოლიტიკური დაპატიმრებისას საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიის (ჩეკა) მიერ იყო დაკავებული რამდენიმე კვირით.

გათავისუფლების შემდეგ კვლავ დაუბრუნდა იატაკქვეშეთს.

ხელმეორედ დააპატიმრეს 1922 წლის 1 მაისს, ტფილისის სახაზინო თეატრში (ამჟამინდელი ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო თეატრი) პროკლამაციების გადმოყრისათვის. 1922 წლის ბოლომდე მოთავსებული იყო მეტეხის ციხეში (ე.წ. #2 გამასწორებელი სახლი").

გათავისუფლების შემდეგ 1923 წლის დასაწყისში სასწავლებლად გაემგზავრა გერმანიაში. სწავლობდა ქიმიას.

ელენე ხუციშვილი სამშობლოში დაბრუნდა 1924 წლის ანტისაბჭოთა აჯანყების ჩახშობის შემდეგ. მისი საქმრო, "ახალგაზრდა მარქსისტთა ორგანიზაციის" ერთ-ერთი ლიდერი - ლადო გიორგობიანი ჩეკამ 1924 წლის ბოლოს დააპატიმრა და 1925 წლის იანვარში დახვრიტა.

მისი დები - ქეთო და ბოკა ხუციშვილები დააპატიმრეს და შემდეგ საზღვარგარეთ გააძევეს. ძმა - რაჟდენ ხუციშვილი დის დაპატიმრების გამო პროტესტის გამოხატვისათვის ასევე დააპატიმრეს და დნიპროპეტროვსკში გადაასახლეს.

ამ დროიდან ელენე ხუციშვილი კვლავ ჩაება წინააღმდეგობის მოძრაობაში. იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ტფილისის არალეგალური კომიტეტისა და პარტიის არალეგალური ცენტრალური კომიტეტის წევრი.

აქტიურად იყო ჩაბმული პოლიტპატიმართა დამხმარე იატაკქვეშა ქალთა ორგანიზაციის - "საქართველოს პოლიტიკური წითელი ჯვრის" მუშაობაში.

სწავლობდა ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საინჟინრო ფაკულტეტზე.

დაპატიმრებული იყო 1926 წელს.

ელენე ხუციშვილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკურმა სამმართველომ (გეპეუ) კვლავ დააპატიმრა 1928 წლის 3 ინვარს. იგი დაკითხვებზე კატეგორიულად უარყოფდა არალეგალურ მუშაობას და გეპეუმ ვერანაირი ინფორმაცია ვერ ამოიღო მისგან.

1928 წლის 6 და 8 თებერრვალს საქართველს სსრ და ამიერკავკასიის სფსრ გეპეუს განსაკუთრებულმა სათათბიროებმა ელენე ხუციშვილის რსფსრ-ს ერთ-ერთ საკნოცენტრაციო ბანაკში 3 წლით გადასახლება მიუსაჯა.

1928 წლის 20 აპრილს სსრკ გაერთიანებული სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს (ოგეპეუ) განსაკუთრებულმა სათათბირომ ელენე ხუციშვილი მარიუპოლში გადაგზავნა სასჯელის მოსახდელად.

1930 წლის 13 თებერვალს ოგეპეუს განსაკუთრებულმა სათათბირომ ელენე ხუციშვილი ციმბრიში, ტომსკის ოლქში, ტოგურში გადაასახლა.

ელენე ხუციშვილი ტუბერკულიოზით მძიმე ავადმყოფობის შემდეგ გარდაიცვალა 1931 წლის 21 იანვარს, ქალაქ ტომსკში.

წყაროები:

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, 1 განყოფილება (ყოფილის საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი) ფონდი #6 (სისხლის სამართლის საქმეები) საქმე #2238, საქმე #28161

შ.ბ., ლიკო (ელენე) ხუციშვილი, ბრძლის ხმა (გაზეთი) #14, 04.1931, პარიზი, გვ. 5.

ლანა ღოღობერიძის ზეპირი ისტორია (05.06.2012 წელი), საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია, საზოგადოებრივი არქივი.

დაკარგული ისტორია; მეხსიერება რეპრესირებული ქალების შესახებ, SovLab, თბილისი, 2021 წელი.