ოლღა იესეს ასული სანიკიძე-ვალაბუევა დაიბადა 1883 წელს, ქალაქ ქუთაისში, აზნაურის ოჯახში.

მიიღო უმაღლესი განათლება; პროფესია - პედაგოგი.

1910-იან წლებში ეწეოდა კომერციულ საქმიანობას.

იყო საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის წევრი.

1917 წელს იყო საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი. 1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს.

1917 წლიდან იყო თბილისის მე-2 ქალთა გიმნაზიის დირექტორი.

საქართველოს საბჭოთა რუსეთის მიერ ოკუპირების შემდეგ ჩაბმული იყო წინააღმდეგობის მოძრაობაში. თავდაპირველად გიმნაზიის ბაზაზე ორგანიზებას უწევდა 1921 წელს საბჭოთა რუსეთის წითელი არმიის წინააღმდეგ ბრძოლაში დაჭრილი საქართველოს არმიის და გვარდიის ჯარისკაცების დახმარების საქმეს; შემდგომ, სავარაუდოდ იყო ქალთა "პოლიტიკური წითელი ჯვრის" წევრი.

1921 წლის აპრილში, საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ ("ჩეკა") ოლღა სანიკიძე დააპატიმრა პოლიტიკური საბაბით - გამოძიება ცდილობდა დაემტკიცებინა რომ იგი მოსწავლეებს უკრძალავდა კლასში "ინტერნაციონალის" შესრულებას.

პატიმრობიდან გაათავისუფლეს ამნისტიის შედეგად.

1920-იან წლებში აგრძელებდა მუშაობას მე-2 გიმნაზიაში.

შემდგომი ბედი უცნობია.