ანდრეი ვასილის ძე ლოსკუტოვი დაიბადა 1892 წლის 4 ნოემბერს, ტფილისის გუბერნიის ქალაქ ტფილისში, მალაკანი მოქალაქის ოჯახში; ეროვნებით რუსი.

დაამთავრა გიმნაზიის 2 კლასი.

მუშაობდა ბუღალტრად ტფილისის ტრამვაის სამმართველოში.

იყო ამიერკავკასიის კოოპერატივთა ცენტრალური კავშირის გამგეობის წევრი.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის „მენშევიკების ფრაქციის“ წევრი.

1919 წლის 12 მარტს აირჩიეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით. იყო შრომის კომისიის წევრი.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში. ბათუმში რამდენიმე კვირის განმავლობაში მუშაობდა "ნარკომპროდის" (სურსათის სახალხო კომისარიატის) კოლეგიის წევრად.

შემდგომ მუშაობდა სხვადასხვა სახელმწიფო დაწესებულებებში: იყო „ცეკავშირის“ საანგარიშო განყოფილების გამგე.

1923 წლის 25 აპრილს ანდრეი ლოსკუტოვი საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ ("ჩეკა") დააპატირმა პოლიტიკური საბაბით. ბრალის დაუსაბუთებლობის გამო გაათავისუფლეს 1923 წლის 2 ივნისს.

1930-იანი წლების მეორე ნახევარში მუშაობდა საქართველოს სსრ ადგილობრივი მრეწველობის სახალხო კომისარიატში ეკონომისტ-ფინანსისტად.

1937-1938 წლების დიდი საბჭოთა ტერორის დროს ანდრეი ლოსკუტოვი დააპატიმრეს 1937 წლის 25 ოქტომბერს, თბილისში „მემარჯვენეთა კონტრრევოლუციური ტერორისტული ორგანიზაციის და ადგილობრივი მრეწველობის სახალხო კომისარიატის სისტემაში მავნებლობის“ ბრალდებით.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) 1937 წლის 28 დეკემბერს ანდრეი ლოსკუტოვს დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს 29 დეკემბრის ღამეს.

წყაროები:

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #6, საქმე #23118.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. "ტროიკის") სხდომის ოქმები.

საზოგადოებრივი არქივი, "საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია", ბელა ლალაიანის კოლექცია.

ფოტო: „საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია“, საზოგადოებრივი არქივი, ბელა ლალაიანის კოლექცია.