შალვა ვლადიმერის ძე ალექსი-მესხიშვილი დაიბადა 1884 წლის 26 აპრილს (ძველი სტილით), ტფილისის გუბერნიის თელავის მაზრის ქალაქ თელავში, მსახიობ ვლადიმერ მესხიშვილის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

საშუალო განათლება მიიღო თბილისში.

სწავლა განაგრძო ოდესის უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე; მალევე გადავიდა იურიდიულ ფაკულტეტზე, თუმცა მისი დამთავრება ვეღარ მოახერხა რევოლუციურ მოძრაობაში მონაწილეობისთვის უნივერსიტეტიდან გარიცხვის გამო; იურიდიული ფაკულტეტის დამთავრება შეძლო მოგვიანებით, 1909 წელს, ხარკოვის უნივერსიტეტში.

იყო საქართველოს სოციალ-ფედერალისტთა სარევოლუციო პარტიის წევრი.

მეფის რეჟიმის დროს პოლიტიკური საბაბით იყო დაპატიმრებული 1909 წლის 8 ოქტომბერს (ძველი სტილით).

1910 წლიდან მუშაობდა ნაფიცი ვექილის თანაშემწედ.

1910-1914 წლებში იცავდა მეფის მთავრობის და არსებული სახელმწიფო წყობილების კრიტიკის გამო პასუხისგებაში მიცემულ ქართულ ჟურნალ-გაზეთებს, რედაქტორებს, გამომცემლებს.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადების აქტს. 1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი; პარალელურად იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პირველი მთავრობის წევრი - იუსტიციის მინისტრი.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალისტ-ფედერალისტთა სარევოლუციო პარტიის სიით. იყო იურიდიული კომისიის წევრი.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და პოლიტიკურ საქმიანობას ჩამოშორდა.

1922 წლის 10 თებერვლის ღამეს დააპატიმრეს პარტიების სხვა ლიდერებთან ერთად, საქართველოს ოკუპაციის წლისთავისათვის დაგეგმილი საპროტესტო მანიფესტაციების თავიდან არიდების მიზნით. მოთავსებული იყო მეტეხის #2 „გამასწორებელ სახლში“, იზოლაციის წესით. 1922 წლის 22 აპრილს საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიის ("ჩეკა") კოლეგიამ 6 თვით პატიმრობა მიუსაჯა. პატიმრობიდან გაათავისუფლეს 1922 წლის 22 აგვისტოს.

1924 წლამდე შალვა ალექსი-მესხიშვილი კიდევ ერთხელ იყო დაპატიმრებული პოლიტიკურ საბაბით.

მუშაობდა დამცველთა (შემდგომში - ადვოკატთა) კოლეგიაში.

1925 წლის ივლის-აგვისტოში იცავდა ბრალდებულთა ჯგუფს ე. წ. „პარიტეტული კომიტეტის“ პროცესზე, სადაც 47 პოლიტპატიმარი გაასამართლეს 1924 წლის აგვისტოს ანტისაბჭოთა აჯანყების ორგანიზების ბრალდებით.

მუდმვად ირჩევდნენ საქართველოს საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკის დამცველთა კოლეგიის პრეზიდიუმის შემადგენლობაში, სადაც აქტიურად მონაწილეობდა კოლეგიის საქმიანობაში.

გარდაიცვალა 1960 წლის 17 ივნისს.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382, ფონდი #153, ანაწერი #3 - ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8, საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განსაკუთრებული სათთბიროს სხდომის ოქმები.

,,საბჭოთა სამართალი", 1960 წ. #3, თბილისი.

ადვოკატი (საქართველოს ადვოკატთა ასოციაციის ჟურნალი), #2, 2013 წელი. გვ.68.

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, საქართველოს საისტორიო ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.