ყანდარელი კონსტანტინე გიორგის ძე
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1902-09-13
გარდაცვალების თარიღი : 1937-09-14
სქესი : კაცი
ეროვნება : ქართველი
აღმსარებლობა :
მეტსახელი : კოტე
ფსევდონიმი :
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : თბილისი, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : თბილისი, საქართველო
საცხოვრებელი ადგილი : თბილისი, ბერლინი, მიტტვაიდა
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : მუშა
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : უმაღლესი
პროფესია : ინჟინერი
პოლიტიკური
პარტია : საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია (სკპ-ბ, ВКП-б)
თანამდებობა :
რეპრესია : 1937
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : სპორტული საზოგადოება „შევარდენი“
ბიოგრაფია

კონსტანტინე გიორგის ძე ყანდარელი დაიბადა 1902 წლის 13 სექტემბერს, თბილისში, მუშის ოჯახში.

1903 წელს მამა - გიორგი ყანდარელი უბედურ შემთხვევას ემსხვერპლა და მრავალსულიანი ოჯახი დედის შემწეობით არსებობდა, რომელიც მუშაობდა კერძო მკერავად.

10 წლის ასაკიდან კონსტანტინე მუშაობდა დოლუხანოვის აგურის ქარხანაში.

პარალელურად სწავლობდა თბილისის პირველ კლასიკურ გიმნაზიაში; მე-7 კლასიდან უკვე თავად ამზადებდა მოსწავლეებს და ამ ფინანსური შემოსავლით უზრუნველყოფდა საკუთარ თავს და ოჯახსაც ეხმარებოდა.

1918 წელიდან იყო სპორტული საზოგადოება „შევარდენის“, აქტიური წევრი, უფროს ძმასთან - ლადო (ვლადიმერ) ყანდარელთან ერთად.

1921 წელს, გიმნაზიის დასრულების შემდეგ, კონსტანტინემ სწავლა განაგრძო ტფილისის პოლიტექნიკურ ინტიტუტში, საინჟინრო ფაკულტეტზე, მაგრამ ფინანსური პრობლემების გამო სწავლას თავი დაანება და მუშაობა დაიწყო "ბენდუქიძის ავტოსახელოსნოში" ზეინკლის თანაშემწედ, შემდეგ ტფილისის წყალსადენის სახელოსნოებში, ხარატად; პარალელურად ესწრებოდა ლექციებს და ემზადებოდა სახელმწიფო გამოცდებისათვის.

შემდეგ ხანებში მუშაობდა ასევე ქალაქის სასაკლაოს ელსადგურში, სადაც მუშაობდა მონტაჟზე პრაქტიკანტად, შემდეგ კი სარემონტო სამუშაოებზე. მალევე ჩააბარა დიზელის ძრავის მემანქანის გამოცდა და მუშაობა დაიწყო ელსადგურის მემანქანედ.

1924 წელს, როდესაც კონსტანტინე ყანდარელმა ელ-სადგურში მუშაობა დაასრულა, ქალაქის აღმასკომის კომუნალური განყოფილების მიერ გადაცემული ფულადი ჯილდო მან გამოიყენა გერმანიაში არალეგალურად გამგზავრებისათვის. ასევე გერმანიაში იმყოფებოდა, 1919 წლიდან, მისი ძმა ლადო ყანდარელი, რომელიც დამოუკიდებელი საქართველოს რესპუბლიკის მთავრობის მიერ ევროპაში სასწავლებლად მივლინებული სტუდენტებს შორის იყო.

ბერლინში, კონსტანტინე ყანდარელი შევიდა შარლოტენბურგის პოლიტექნიკური ინსტიუტის მექანიკის ფაკულტეტზე, მოგვიანებით კი სწავლა განაგრძო მიტტვაიდას (საქსონია) ინტიტუტში, რომელიც დაასრულა 1927 წელს. შემდგომ ხანებში მუშაობდა ინჟინრად "ჰენრიხ ლანცის" სასოფლო-სამეურნეო იარაღების მწარმოებელ ფირმაში; ასევე "ფულდნერის" ქარხანაში.

1925 წლიდან იყო გერმანიის კომპარტიის წევრი.

1928 წელს გერმანიაში საბჭოთა სავაჭრო წარმომადგენლობის შეთავაზებით მუშაობდა ბესლანის კრახმალის კომბინატის მექანიკური ნაწილის პროექტირებაზე, ბერლინში, რომლის დასრულების შემდეგ კონსტანტინე ყანდარელი დაბრუნდა საქართველოში.

საქართველოს სსრ სახალხო მეურნეობის უმაღლესმა საბჭომ იგი მიავლინა 26 კომისრის სახელობის ქარხნის საამქროების გამგედ, შემდეგ კი ქარხნის მთავარ მექანიკოსად.

მუშაობდა განათლების სახალხო კომისარიატში პროფესიული განათლების ინდუსტრიალური სექციის გამგედ. 1930 წლიდან კონსტანტინე ყანდარელი იყო:

  • საქართველოს მელითონეთა კავშირის ინჟინერ-ტეხნიკოსთა სექციის რესპუბლიკური ბიუროს თავჯდომარე
  • საქართველოს მანქანათ-საამშენებლო ინტერნაციონალური ბიუროს თავჯდომარე
  • საქართველოს ინჟინერ-ტექნიკოსთა სასექციათაშორისო ბიუროს პრეზიდიუმის წევრი
  • ჟურნალის „ტექნიკა და შრომა“ მთავარი რედაქტორი
  • საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში მანქანათ-საამშენებლო ფაკულტეტის ლექტორი


1930 წლიდან იყო სკპ(ბ) წევრობის კანდიდატი.

1930 წელს კონსტანტინე ყანდარელი გადაიყვანეს სერგო ორჯონიკიძის სახელობის ქარხნის მთავარ ინჟინრად; 1933 წლიდან იყო ამავე ქარხნის დირექტორი.

1937 წლის 23 აპრილს სერგო ორჯონიკიძის სახელობის ქარხნის პარტორგანიზაციამ კონსტანტინე ყანდარელი კომპარტიიდან გარიცხა "1924 წელს საზღვარგარეთ გაქცევის ფაქტის დამალვის" და "კონტრრევოლუციური ტროცკისტული ელემენტების მფარველობის" ბრალდებით და იგი ასევე მოხსნეს დირექტორის თანამდებობიდან.

კონსტანტინე ყანდარელი დააპატიმრეს 1937 წლის 1 მაისს, გამთენიისას. დაპატიმრებას წინ უძღვოდა სახლის ჩხრეკა, ოჯახის ქონების და ბინის ნაწილის კონფისკაცია.

1937 წლის 13 სექტემბერს, სსრკ უზენაესი სასამართლოს სამხედრო კოლეგიის გამსვლელმა სესიამ, თბილისში, კონსტანტინე ყანდარელს "კონტრრევოლუციური ორგანიზაციის - "თეთრი გიორგის" წევრობის" და "გერმანული დაზვერვის სასაგრებლოდ დივერსიულ-მავნებლური მუშაობის" ბრალდებით დახვერტა მიუსაჯა.

კონსტანტინე გიორგის ძე ყანდარელი დახვრიტეს 1937 წლის 14 სექტემბერს.

1937 წლის 27 ოქტომბერს მეუღლის შესახებ ინფორმაციის მისაღებად მისული ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი შინსახკომის შენობაში დააპატიმრეს; "ხალხის მტრის ოჯახის წევრობის" საბაბით იგი 10 წლით იყო გადასახლებული შუა აზიაში.

კონსტანტინე ყანდარელი რეაბილიტირებულია 1956 წლის 11 აგვისტოს, სსრკ უზენაესი სასამართლოს სამხედრო კოლეგიის მიერ.