ეფრემ (რაფიელ, რაფო) ალექსის ძე ჩიხლაძე დაიბადა 1877 წელს ქუთაისის გუბერნიის შორაპნის მაზრის კლდეეთის საზოგადოების სოფელ ცხრაწყაროში, გლეხის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

წერა-კითხვა შეასწავლა მეზობელმა - ასლან ლურსმანაშვილმა.

1889 წელს დაამთავრა სოფლის სამრევლო სკოლა.

1891 წელს დაასრულა ამავე სოფლის ორკლასიანი „ნორმალური“ სკოლა.

1896 წელს რაფიელ ჩიხლაძეს სურდა, სწავლა გაეგრძელებინა გორის საოსტატო სემინარიაში, მაგრამ ოჯახმა სწავლის საფასურის გადახდა ვერ შეძლო.

1897 წელს სწავლა განაგრძო ქუთაისის სასოფლო-სამეურნეო სასწავლებელში, საიდანაც 1900 წელს გარიცხეს საპროტესტო მოძრაობაში მონაწილეობის გამო.

ქუთაისში სწავლის პერიოდში დაუკავშირდა „მესამე დასელებს“ და ჩაება მარქსისტული ორგანიზაციების მუშაობაში.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი.

სასწავლებლიდან გარიცხვის შემდეგ თავდაპირველად ფიზიკური შრომით ეხმარებოდა ოჯახს საკუთარ სოფელში; მოსახლეობამ სცადა კლდეეთის მამასახლისად მისი არჩევა, მაგრამ რაფიელ ჩიხლაძემ ამ წინადადებაზე უარი თქვა და სამუშაოს საპოვნელად სოფლიდან წავიდა.

გარკვეულ ხანს მუშაობდა მიხაილოვოში (ხაშური) , შემდეგ შავ მუშად მოეწყო ჭიათურის მაღაროებში, სადაც პარალელურად დაიწყო პროპაგანდისტობა მანგანუმის მაღაროს მუშებს შორის.

ჭიათურიდან სამუშაოდ გადავიდა ბათუმის ქარხანაში, სადაც ასევე სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციებისა და მოძრაობის ლიდერად იქცა.

1904 წელს რაფიელ ჩიხლაძე ადმინისტრაცული წესით ბათუმიდან გურიაში გაასახლეს, სადაც იგი მალევე გურიის გლეხთა მოძრაობის ერთ-ერთი მთავარი ორგანიზატორი გახდა.

1905 წლიდან მუშაობდა „მენშევიკების“ ფრაქციაში.

აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციურ მოძრაობაში. განსაკუთრებული აქტიურობა გამოავლინა გურიაში სულთან კრიმ-გირეის ვიზიტისას, მასთან გლეხთა დელეგაციების შეხვედრების და მოთხოვნების წარდგენის ორგანიზების დროს.

1907 წელს იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ლონდონის ყრილობის დელეგატი პარტიის გურიის ორგანიზაციიდან.

რაფიელ ჩიხლაძე ცნობილი იყო, როგორც პოპულარული სახალხო ორატორი („სახალხო ტრიბუნი“); მუშაობდა პროპაგანდისტად საქართველოში, გლეხთა მოძრაობის ყველა მთავარ კერაში - ჭიათურის მაღაროს მუშებს შორის, იმერეთში, გურიაში, ფოთში, ქართლში, კახეთში, დუშეთსა და სხვა მხარეებში.

იყენებდა პარტიულ ფსევდონიმს „ალექსიძე“; ყალბ სახელებს - იოსები, გიორგი და ნიკო.

1910 წლის 17 ოქტომბერს (ძველი სტილით) ტფილისში, გაზეთ „აზრის“ რედაქციაში პოლიტიკური საბაბით დააპატიმრეს და გადაასახლეს დონის როსტოვში, სადაც აგრძელებდა მუშაობას ადგილობრივ სოციალ-დემოკრატიულ ორგანიზაციაში.

1913 წელს გადასახლებაში, ორიოლში გარდაიცვალა მისი ძმა. 1914 წელს რაფიელ ჩიხლაძე გაიქცა როსტოვიდან და არალეგალურად ცხოვრობდა ტფილისში; შეიკედლა და ზრდიდა გარდაცვლილი ძმის შვილებს - სამ ქალ-ვაჟს.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წლის თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის წევრი.

1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადების აქტს. 1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

1919 წლის 12 მარტს აირჩიეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით. იყო აგრარული და საკონსტიტუციო კომისიების წევრი.

გარდაიცვალა 1919 წლის 27 აპრილს, თბილისში.

5 მაისს დაკრძალეს თბილისში, კუკიის სასაფლაოზე - რუსეთის მეორე სახელმწიფო სათათბიროს დეპუტატების, არჩილ (ჭოტი) ჯაფარიძისა და სევერიან ჯუღელის გვერდით.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #153, ანაწერი #3 - ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა; ფონდი #2117, ანაწერი #1, საქმე #318, გვ. 18.

Борьба - органь центрального комитета социал-демократиче-ской рабочей партий Грузий. # 92 (348), 29-04-1919; #96 (352), 01-05-1919; #97 (353), 06-05-1919.

ერთობა - საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალური კომიტეტის ორგანო, 09.05.1920, #103.

ფოტო: გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის მუზეუმი.