მიქელაძე ოსმან ეიუბის ძე
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1894
გარდაცვალების თარიღი : 1937-10-16
სქესი : კაცი
ეროვნება : ქართველი
აღმსარებლობა : მუსლიმი (სუნიტი)
მეტსახელი :
ფსევდონიმი :
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : დანისპარაული, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : თბილისი, საქართველო
საცხოვრებელი ადგილი : დანისპარაული, სტამბოლი, ახალციხე, თბილისი
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : გლეხი
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : უმაღლესი
პროფესია : მოლა , პედაგოგი
პოლიტიკური
პარტია : საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
თანამდებობა : საქართველოს დამფუძნებელი კრების დეპუტატი, ახალციხის სამაზრო ერობის ხმოსანი, ხულოს რევოლუციური კომიტეტის მდივანი,
რეპრესია : 1923, 1937
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : სამუსლიმანო საქართველოს განთავისუფლების კომიტეტი, გაზეთი „განახლებული მესხეთი“, ხულოს ღარიბთა კომიტეტი, მიწის ერთობლივად დამუშავების ხულოს ამხანაგობა,
ბიოგრაფია

ოსმან ეიუბის ძე მიქელაძე (ოსმან ეიუბ ოღლი შავყი ეფენდი მიქელაძე) დაიბადა 1894(?) წელს ბათუმის ოლქის სოფელ დანისპარაულში. გლეხის ოჯახში. ეროვნებით - ქართველი. აღმსარებლობით - მუსლიმი.

დაწყებითი და საშუალო სასულიერო განათლება მიიღო ახალციხის და სტამბოლის მედრესეებში, ქართულ და თურქულ ენებზე.

დაამთავრა სტამბოლის უნივერსიტეტის თეოლოგიის ფაკულტეტი.

16 წლის ასაკიდან მუშაობდა მეურნედ ახალციხის მაზრაში.

18 წლის შესრულების შემდეგ, რამდენიმე წელს იყო მოლა და მასწავლებელი ახალციხეში.

1919 წლის აგვისტოდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი.

იყო „სამუსლიმანო საქართველოს განთავისუფლების კომიტეტის“ წევრი.

1919 წლის სექტემბრიდან (?) საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით აირჩიეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად.

ხშირად იყო მივლენილი სოფლად გლეხთა მდგომარეობის შესასწავლად.

არჩეული იყო ახალციხის სამაზრო ერობის ხმოსნად.

რედაქტორობდა ახალციხეში გამომავალ ქართულ-თურქულ ენოვან გაზეთს „განახლებული მესხეთი“.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და ცხოვრობდა ბათუმის ოლქის ხულოს საზოგადოების სოფელ დანისპარაულში ოჯახთან ერთად.

ოკუპაციის პირველ თვეებში მიიწვიეს ხულოს რევოლუციური კომიტეტის მდივნად, სადაც იმუშავა 1921 წლის ნოემბრამდე, შემდგომ კი არჩეული იყო ხულოს ღარიბთა კომიტეტის წევრად.

მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში ეწეოდა გლეხურ მეურნეობას.

ოსმან მიქელაძე 1923 წლის 17 იანვარს დააპატიმრეს საქართველოს სსრ ბათუმის სამხარეო საგანგებო კომისიის („ბათობჩეკა“) ორდერით, სხვა აჭარელი პოლიტიკური ლიდერების, „ბეგების“ და გლეხების ჯგუფთან ერთად „აქტიური ანტისაბჭოთა აგიტაცია-პროპაგანდის“ ბრალდებით.

1923 წლის 17 ივნისს ბათუმის სამხარეო „ჩეკას“ კოლეგიამ ოსმან მიქელაძეს, როგორც ყველაზე აქტიური ანტისაბჭოთა ჯგუფის წევრს, 3 წლით ამიერკავკასიის საზღვრებიდან გაძევება გადაუწყვიტა; 12 ივლისს ოსმან მიქელაძე სხვებთან ერთად თბილისში საქართველოს სსრ „ჩეკას“ განკარგულებაში გადაგზავნეს, სადაც, მიუხედავად ჯანმრთელობის მძიმე მდგომარეობისა და არაერთგზისი წერილობითი მიმართვისა უდანაშაულობის შესახებ, 1923 წლის დეკემბრამდე დატოვეს ციხეში.

1923 წლის 2 დეკემბერს ოფიციალურ პრესაში გამოქვეყნდა ოსმან მიქელაძის განცხადება, რომ იგი 1921 წლიდან აღარ მუშაობდა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიულ მუშათა პარტიაში, ეთანხმებოდა „ყოფილი მენშევიკების“ კონფერენციის გადაწყვეტილებას და მხარს უჭერდა საბჭოთა ხელისუფლებას, რის შემდეგაც პატიმრობიდან გაათავისუფლეს.

შემდგომ წლებში ცხოვრობდა სოფელ დანისპარაულში და მუშაობდა მეურნეობაში; იყო „მიწის ერთობლივად დამუშავების ამხანაგობის“ (ТОЗ) წევრი.

1928 წელს სოფელ დანისპარაულში გაიხსნა პირველი დაწყებითი სკოლა; მისი ქალიშვილი - შადიე მიქელაძე ამ სკოლის პირველი მოსწავლე გოგონა იყო. თავად ოსმან მიქელაძეც ამ სკოლაში მასწავლებლობდა.

ოსმან მიქელაძის სახლი იყო სოფლის კულტურული კერა.

1937-1938 წლების დიდი საბჭოთა ტერორის დროს, საქართველოს სსრ შინსახკომმა ძალისმიერი მეთოდებით ზეწოლის გზით მოახერხა მიეღო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის და სხვა მოწინააღმდეგე პარტიების ყოფილი ლიდერებისაგან, მათ შორის დამფუძნებელი კრების დეპუტატებისაგან, აღიარებითი ჩვენებები, რომელთა თანახმადაც საქართველოში არსებობდა კონტრრევოლუციური პარტიული „ცენტრები“ („მენშევიკების“, „ესერების“, „ფედერალისტების“...), რომლებიც კვლავ გაერთიანდნენ „პარიტეტულ კომიტეტში“ და მიზნად დაისახეს საბჭოთა სახელმწიფოს შეიარაღებული გადატრიალებისა და უცხოეთიდან სამხედრო ინტერვენციის გზით დამხობა.

1937 წელს ოსმან მიქელაძე „მენშევიკური კონტრრევოლუციური ცენტრის“ წევრობის ბრალდებით დააპატიმრეს; ძიების მტკიცებით იგი ორგანიზაციაში ახალ წევრებს იბირებდა, ავალებდა მათ „მავნებლობას“ კოლმეურნეობებში და საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის საზღვარგარეთის ბიუროსთან დასაკავშირებლად საზღვარზე არალეგალურად გადაჰყავდა ცენტრის „ემისრები“.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) ოსმან მიქელაძეს 1937 წლის 15 ოქტომბერს დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს 16 ოქტომბრის ღამეს.

ოჯახს ქონება ჩამოართვეს - საგვარეულო სახლი კი დაანგრიეს.

რეაბილიტირებულია 1973 წელს (?).



წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #6, საქმე #22300.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. "ტროიკის") სხდომის ოქმები.

ტრაგედია ბათუმში (1937-1938 წლები), რამაზ სურმანიძე. ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ნიკო ბერძენიშვილის ინსტიტუტი. თბილისი, 2014 წელი.

ნოდარ თავართქილაძის ზეპირი ისტორია, 09.09.2015 წელი. საზოგადოებრივი არქივი. "საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია".

ფოტო: ტრაგედია ბათუმში (1937-1938 წლები), რამაზ სურმანიძე. ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ნიკო ბერძენიშვილის ინსტიტუტი. თბილისი, 2014 წელი.