ჭიჭინაძე ხათუნა სიმონის ასული
პერსონალური
დაბადების თარიღი : 1901-01-14
გარდაცვალების თარიღი : 1938-03-04
სქესი : ქალი
ეროვნება : ქართველი
აღმსარებლობა :
მეტსახელი :
ფსევდონიმი :
გეოგრაფიული
დაბადების ადგილი : ჭოლევი, საქართველო
გარდაცვალების ადგილი : თბილისი, საქართველო
საცხოვრებელი ადგილი : ჭოლევი, ქუთაისი, თბილისი
სოციალური
სოციალური წარმოშობა : აზნაური
სტატუსი : მოსამსახურე
განათლება : უმაღლესი , სპეციალური
პროფესია : მსახიობი
პოლიტიკური
პარტია :
თანამდებობა :
რეპრესია : 1938
საზოგადოებრივი
ორგანიზაცია : აკაკი ფაღავას სტუდია, რუსთაველის თეატრი, „ქუთაის-ბათუმის მეორე სახელმწიფო დრამა“, მარჯანიშვილის თეატრი, „საქფილექტი“
ბიოგრაფია

ანა (ხათუნა) სიმონის ასული ჭიჭინაძე დაიბადა ქუთაისის მაზრა სოფელ ჭოლევში 1901 წლის 1(14) იანვარს, შავი ქვის მრეწველ სიმონ ჭიჭინაძის ოჯახში.

1908-1918 წლებში სწავლობდა ქალაქ ქუთაისის წმინდა ნინოს სასწავლებელში. ადრეული ასაკიდანვე გამოირჩეოდა დეკლამაციის ნიჭითა და პოეზიის სიყვარულით.

1919 წელს, შევიდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ეკონომიკის ფაკულტეტზე, პარალელურად გახდა აკაკი ფაღავას სტუდიის მსმენელი, სადაც სამსახიობო ოსტატობის და მეტყველების კურსი ცნობილ მსახიობ ე. სატინას მიჰყავდა, ხოლო სასცენო მოძრაობას ვალენტინა ვენდეროვიჩი ასწავლიდა.

1923 და 1924 წლებში ფაღავას სტუდიის მოსწავლეების სასცენო გამოსვლებზე, ხათუნა ჭიჭინაძის დეკლამაციას (წაიკითხა სალომეას ეპიზოდი უაილდის „სალომეადან“, ხრისეს მონოლოგი ) დადებითი გამოხმაურება ჰქონდა პრესაში.

1924 წელს დაამთავრა სტუდიაში სწავლა და ჩაირიცხა რუსთაველის თეატრის დასში.

თავდაპირველად მონაწილეობდა ეპიზოდურ როლებში. ითამაშა კოტე მარჯანიშვილისა და ალექსანდრე ახმეტელის დადგმულ პირველ პანტომიმაში - თამარ ვახვახიშვილის „მზეთამზე“. ასევე, თალო - ნატალია აზიანის (დონდაროვა) პიესა „დეზერტირკაში“.

ხათუნა ჭიჭინაძის მიერ რუსთაველის თეატრში განსახიერებული პირველი მნიშვნელოვანი როლი იყო ტატიანა, ბორის ლავრენევის პიესა „რღვევაში“.

1928 წელს რეჟისორ კოტე მარჯანიშვილის დასთან ერთად გადადის ქუთაისში, სადაც ამოქმედდა „ქუთაის-ბათუმის მეორე სახელმწიფო დრამა“. აქ შეასრულა მან მეორე ცნობილი როლი - ევა ბერგი, ერნსტ ტოლერის პიესაში - „ჰოპლა, ჩვენ ვცოცხლობთ“.

1930 წელს, მონაწილეობდა მოსკოვსა და ხარკოვში გამართულ გასტროლებში, სადაც მას კრიტიკა საუკეთესო მსახიობად მოიხსენიებდა. გასტროლების შემდეგ, 1930 წლიდან, მარჯანიშვილის თეატრთან ერთად ბრუნდება თბილისში, სადაც ყოფილ „ზუბალშვილების სახალხო სახლში“, თეატრი „მეორე სახელმწიფო დრამის“ სახელით აგრძელებს მუშაობას.

„ყოველი სცენური სახე მის მიერ შექმნილი, იყო როგორც ვარსკვლავი, რომლის შუქი თვალს არ სჭრიდა, მაგრამ გულს სწვდებოდა . . . თბილი და მიმზიდველი იყო, ქალური სინაზით აღსავსე, საოცრად გრაციოზული და პლასტიკური.“ წერდა ვერიკო ანჯაფარიძე.


ხათუნა ჭიჭინაძის მიერ განსახიერებული სხვა მნიშვნელოვანი როლებია:

ხასინტა - ცხვრის წყარო

ოფელია - ჰამლეტი

ხატიჯე - ხატიჯე

დარია, დესპინე - ნინოშვილის გურია

კომისარი - ესკადრის დაღუპვა

ლუიზა - ვერაგობა და სიყვარული

გულთამზე - ყვარყვარე თუთაბერი

ელენე ჩერედა - ანათეთ ვარსკვლავებო

ხიმკა - კომუნა ველზე

ბოროდინა - შიში

ზოტოვა - შიში

მირიამი - მუნჯები ალაპარაკდნენ

მარო - კაკალ გულში.


1935-1937 წლებში მუშაობდა რადიოკომიტეტში და „საქფილექტში“ (ფილარმონია).

1937 წელს დააპატიმრეს და 10 ივლისს დახვრიტეს ხათუნა ჭიჭინაძის მეუღლე - გიორგი ყურულაშვილი.

ხათუნა ჭიჭინაძე დააპატიმრეს 1937 წლის 2 ივლისს, #646 ორდერით, საკუთარ ბინაში მარტის (ამჟამინდელი ნიკოლაძის) ქუჩა #7-ში.

1992 წელს გამოქვეყნებულ, რეპრესირებულ თეატრალურ მოღვაწეებისადმი მიძღვნილ (ავტორი ვასილ კიკნაძე) წიგნში „წამებული რაინდები“ მოყვანილია ამონარიდები ხათუნა ჭიჭინაძის სისხლის სამართლის საქმიდან, საიდანაც ირკვევა, რომ „ხანგრძლივი და შეუპოვარი წინააღმდეგობის შემდეგ“, როგორც ეს დაკითხვის ოქმშია დაფიქისრებული, დაპატიმრებიდან ექვსი თვის შემდეგ ხათუნა ჭიჭინაძემ აღიარა წაყენებული ბრალდებები. ბრალდების თანახმად იგი, ქმრის - „ხალხის მტრის“,გიორგი ყურულაშვილის დავალებით, ტერორისტული აქტის მომზადებაში ღებულობდა მონაწილეობას ლავრენტი ბერიას წინააღმდეგ. ტერორისტთა ჯგუფში დასახელებული იყვნენ ვერიკო ანჯაფარიძე, სესილია თაყაიშვილი, თამარ ჭავჭავაძე, აკაკი კვანტალიანი, თამარ ვახვახიშვილი და სხვა მსახიობები. ტერაქტი ბერიაზე, მარჯანიშვილის თეატრში სპექტაკლისას უნდა მოეწყოთ. ბრალდებაში ფიგურირებს გიორგი ყურულაშვილის სხვა „დანაშაულებებიც“ - იგი გადის დრამატურგ სერგო ამაღლობელის (დახვრიტეს 1938 წლის 9 თებერვალს) საქმეში, როგორც მოსკოვის ქართული ნაციონალისტური ცენტრის ერთ-ერთი შემქმნელი და კოორდინატორი. ბრალდების მტკიცებით გიორგი ყურულაშვილმა 1935 წელს, ბაქოში სანდრო ახმეტელს, გასტროლებისას დაავალა ანტისაბჭოთა მუშაობის წარმოება. ხათუნა ჭიჭინაძის საბრალდებო დასკვნაში ასევე აღნიშნულია, რომ გიორგი ყურულაშვილმა მას უთხრა: „საქართველო უნდა იყოს დამოუკიდებელი ბურჟუაზიულ-დემოკრატიული რესპუბლიკა. დამოუკიდებლობის გარეშე ვერ იქნება ბედნიერი საქართველო“.

1938 წლის 3 მარტს, საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა, განიხილა შინსახკომის სახელმწიფო უშიშროების სამმართველოს მე-4 განყოფილების სამძებრო საქმე #9422 ბრალდებულ ხათუნა სიმონის ასულ ჭიჭინაძეზე, (მომხსენებელი ღარიბოვი). დასკვნაში ნათქვამია:

„ძიების მასალებით იმხილება, რომ იყო რა საქართველოს მემარჯვენეთა კონტრრევოლუციური ცენტრის ერთ-ერთი ხელმძღვანელის - ყურულოვის ცოლი, ამ უკანასკნელის დავალებით ამზადებდა მებრძოლ ტერორისტულ ჯგუფს ტერაქტის განსახორციელებლად საქ კპ(ბ) მდივან ამხ. ბერიას წინააღმდეგ. თავი დამნაშავედ სცნო.“

სამეულის განაჩენი დახვრეტა იყო, რომელიც დაუყოვნებლივ მოჰყავდათ სისრულეში.

1956 წლის 18 ივლისს, ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის სამხედრო ტრიბუნალმა, შინსახკომთან არსებული სამეულის 1938 წლის 3 მარტის განაჩენი შეცვალა, საქმე შეწყვიტა და ხათუნა სიმონის ასული ჭიჭინაძის რეაბილიტირების გადაწყვეტილება მიიღო.