ალექსანდრე (სანდრო) ივანეს ძე ფარნიევი დაიბადა 1883 წლის 14 სექტემბერს (ძველი სტილით) ტფილისის გუბერნიის დუშეთის მაზრის სოფელ ქვითკირისწყაროში, ღარიბი გლეხის ოჯახში; ეროვნებით ოსი (წარმოშობით ქართველი).

მშობლები მუხრან-ბატონის ყმები იყვნენ; მცირე ასაკიდან სანდრო ღორების მწყემსად ჰყავდათ გამწესებული.

13 წლის ასაკში სოფელი დატოვა და ტფილისში გადმოსახლდა.

შეგირდად მიაბარეს კერძო სახელოსნოებში; შემდგომ იყო საზეინკლო საქმის მუშა პოპოვიჩის და მერე კი - რუქსას (?) მექანიკურ ქარხნებში.

1896 წლიდანვე ჩაება სოციალ-დემოკრატიული წრეების მუშაობაში; 1898 წლიდან იყო მუშებს შორის ჩამოყალიბებული პირველი სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციის წევრი.

ცნობილი იყო პარტიული მეტსახელით „ოსი“.

საბაზისო განათლება მიიღო 1900 წლიდან საკვირაო სკოლაში და ე. წ. „ნაძალადევის უნივერსიტეტში“ - სოციალ-დემოკრატიული პარტიის მუშათა წრეში.

მუშაობდა ზეინკლად; იყო საავტომობილო საქმის სპეციალისტი.

ლადო კეცხოველთან ერთად მონაწილეობდა ტფილისის „კონკის“ (ცხენის ტრამვაი) მუშების პირველი გაფიცვის ორგანიზებაში 1901 წლის 1 იანვარს.

აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციურ მოძრაობაში, ტფილისში; 1905 წლის 29 აგვისტოს (ძველი სტილით) დაიჭრა კაზაკების რაზმის მიერ ქალაქის საბჭოს შენობაში მუშათა და მოქალაქეთა დემონსტრაციის დარბევისას.

პარტიის მიერ გაგზავნილი იყო „მთის ოსეთში“ გლეხთა შორის პროპაგანდისტად.

მეფის რეჟიმის დროს რამდენჯერმე დაპატიმრებული იყო პოლიტიკური საბაბით.

1907 წლიდან დაიწყო მუშაობა ტფილისის ტრამვაიში ზეინკლად.

იყო ტრამვაის მუშათა პროფკავშირის და საამხანაგო კომისიის წევრი.

პოლიტიკური საბაბით დაპატიმრებული იყო 1909 წელს.

მუშათა გაფიცვების ორგანიზების გამო ტრამვაიდან დაითხოვეს 1911 წლის 4 იანვარს (ძველი სტილით).

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ მუშაობდა რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ამიერკავკასიის საოლქო კომიტეტში.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1917 წლის დეკემბერში იყო საქართველოს წითელი გვარდიის ( შემდგომში - სახალხო გვარდიის) ერთ-ერთი დამაარსებელი და ორგანიზატორი, არჩეული იყო სახალხო გვარდიის მთავარი შტაბის წევრად.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

1919 წლის 12 მარტს აირჩიეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით.

იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის ცენტრალური კომიტეტის წევრი.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და ჩაბმული იყო წინააღმდეგობის მოძრაობაში.

სანდრო ფარნიევი საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სხვა ლიდერებთან ერთად დააპატიმრეს 1921 წლის 13 ივნისს, მას შემდეგ, რაც ნაძალადევში, პლეხანოვის სახელობის მუშათა კლუბში იოსებ სტალინის მოხსენების საპასუხოდ დარბაზში მძაფრი დისკუსია და მუშათა საპროტესტო დემონსტრაცია გაიმართა. მოთავსებული იყო მეტეხის #2 „გამასწორებელ სახლში“; პატიმრობიდან გაათავისუფლეს 1921 წლის 30 ივნისს.

მეორედ დააპატიმრეს 1922 წლის დასაწყისში; გაათავისუფლეს 1922 წლის 23 მარტს.

მესამედ დააპატიმრეს 1922 წლის 26 მაისს „დეზერტირების ბაზართან“, საქართველოს დამოუკიდებლობის დღის აღსანიშნავი დემონსტრაციის მედროშეობისას; იჯდა კვლავ მეტეხის ციხეში.

1922 წლის ბოლოდან ბოლშევიკურმა რეჟიმმა საკუთარ სპეცსამსახურზე დაყრდნობით დაიწყო მასობრივი ზეწოლა მოწინააღმდეგე პარტიების წევრებზე იმ მიზნით, რომ ეიძულებინა პარტიიდან გასვლის შესახებ პრესაში დეკლარაციის გაკეთება და პარტიის თვითლიკვიდაციის პროცესის დაწყება, რაც ფართოდ გამოიყენებოდა პროპაგანდისათვის.

სანდრო ფარნიევმა 1923 წლის 6 ივლისს პრესაში განაცხადა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის დატოვების შესახებ; იგი მალევე შეუერთდა „ყოფილი მენშევიკების“ მოძრაობას - მონაწილეობდა რეგიონულ კონფერენციებში და მოუწოდებდა პარტიის წევრებს, დაეტოვებინათ „მენშევიკური“ პარტია და შერიგებოდნენ საბჭოთა ხელისუფლებას.

1923 წლის 29 აგვისტოს „ყოფილი მენშევიკების“ სრულიად საქართველოს კონფერენციამ, რომლის პრეზიდიუმის წევრიც ალექსანდრე ფარნიევი იყო, საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია დაშლილად გამოაცხადა. კონფერენციამ წერილით მიმართა ნოე ჟორდანიას და სამშობლოში დაბრუნებისაკენ მოუწოდა.

შემდგომ წლებში ცხოვრობდა და მუშაობდა თბილისში; 1924-1927 წლებში - ტრამვაის სამმართველოს უფროსად.

1929 წელს საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკურმა სამმართველომ დააპატიმრა მისი შვილი - ვასილ ფარნიევი, "ახალგაზრდა მაქრსისტთა" არალეგალური ორგანიზაციის წევრობის გამო და 3 წლით გადაასახლა საკონცენტრაციო ბანაკში.

სანდრო ფარნიევის შემდგომი ბედი უცნობია.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #153, ანაწერი #3 - ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. მე-2 განყოფილება (ყოფილი პარტიული ორგანოების არქივი), ფონდი #8 (მოგონებების კოლექცია), ანაწერი #2, ნაწილი 1, საქმე #40.

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8, საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიის (ჩეკა) კოლეგიის და სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განსაკუთრებული სათათბიროს სხდომის ოქმები.

სიმართლის ხმა, 1924 წ. თბილისი. საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, საქართველოს საისტორიო ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.