დიმიტრი მიხეილის ძე გონაშვილი დაიბადა 1880 წელს, ტფილისის გუბერნიის სიღნაღის მაზრის სოფელ მირზაანში, გლეხის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

დაამთავრა სასულიერო სასწავლებელი.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი 1902 წლიდან; 1905 წლიდან მუშაობდა „მენშევიკების“ ფრაქციაში.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ იყო სიღნაღის მაზრის კომისარი.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით; იყო აგრარული კომისიის წევრი.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში.

ბოლშევიკური რეჟიმისა და მისი უშიშროების ორგანოების მიერ პოლიტპატიმრებსა და პარტიების წევრებზე ზეწოლის გზით ჩატარებული „თვითლიკვიდაციის“ პროცესებისას 1923 წლის 23 აგვისტოს დიმიტრი გონაშვილმა მისასალმებელი წერილით მიმართა სიღნაღის მაზრის „ყოფილ მენშევიკთა“ კონფერენციას და თანაგრძნობა გამოუცხადა.

1923 წლიდან იყო საკავშირო კომუნისტური პარტიის წევრი.

1925 წელს იყო მეცხვარეთა კოოპერატიული ამხანაგობა „მწყემსის“ გამგეობის თავმჯდომარე.

1930-იან წლებში მუშაობდა საქართველოს სსრ „წითელ ჯვარში“ უფროს დეზინფექტორად.

1937 წელს არჩეული იყო „წითელი ჯვრის“ გამგეობის თავმჯდომარედ.

დიდი საბჭოთა ტერორის დროს დიმიტრი გონაშვილი სისტემატური ანტისაბჭოთა აგიტაციისა და „ხალხის მტრებთან“ ურთიერთობის ბრალდებით 1937 წლის 17 ივლისს თბილისში დააპატიმრეს.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) 1938 წლის 18 თებერვალს დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს იმავე ღამით.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. „ტროიკის") სხდომის ოქმები.