გიორგი ალექსანდრეს (ალექსის) ძე გაგლოევი დაიბადა 1883 წლის 7 ნოემბერს (ძველი სტილით), ტფილისის გუბერნიის, გორის მაზრის სოფელ ჭვარებში, მღვდლის ოჯახში. ეროვნებით ოსი.

დაწყებითი განათლება მიიღო გორის სასულიერო სასწავლებელში.

სწავლა განაგრძო ტფილისის სასულიერო სემინარიაში, რომელიც დატოვა მეორე კურსის დასრულების შემდეგ.

1903 წლიდან იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი.

1903 წლიდან გაგლოშვილის გვარით მუშაობდა სოფელ ვანათის სამრევლო სკოლის მასწავლებლად; გორის მაზრის მიმდებარე სოფლებში გლეხებს შორის ეწეოდა აგიტაცია-პროპაგანდას, რისთვისაც 1905 წლის 6 იანვარს (ძველი სტილით) ჟანდარმერიამ დააპატიმრა ცხინვალში, თუმცა მალევე, 1905 წლის 17 ოქტომბრის მანიფესტის გამოქვეყნების შემდეგ, ამნისტიით გაათავისუფლეს.

1905 წლიდან მუშაობდა რსდმპ-ის „მენშევიკების“ ფრაქციაში.

რეაქციის დაწყების შემდეგ 1906 წლიდან მუშაობდა მოსკოვისა და თერგ-დაღესტნის პარტიულ ორგანიზაციებში, საიდანაც 1907 წელს აირჩიეს დელეგატად რსდმპ ლონდონის ყრილობაზე.

1908-1912 წლებში ცხოვრობდა საზღვარგარეთ - გერმანიასა და შვეიცარიაში, მუშაობდა მანჰეიმის და დავოსის სოციალ-დემოკრატიულ ორგანიზაციებში.

ელექტროტექნიკოსის სპეციალობით დაამთავრა გერმანიის მანჰეიმის უმაღლესი საინჟინრო სასწავლებლის კურსი.

1912 წლიდან დაბრუნდა რუსეთის იმპერიაში და პარტიულ მუშაობას ეწეოდა ჩრდილო კავკასიაში - არმავირში; სოციალ-დემოკრატიულ პრესაში აქვეყნებდა წერილებს ფსევდონიმებით: „Дарьял“, „Викторь“ და „Писиров“. პარალელურად აქტიურად მონაწილეობდა ქართულ გამოცემებშიც.

გიორგი გაგლოევმა არმავირში დააარსა „შრომის ბირჟა“ და ჩამოაყალიბა მუშათა ჯგუფი სამხედრო-სამრეწველო კომიტეტთან; არჩეული იყო არმავირის თვითმმართველობის ხმოსნად.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ არჩეული იყო არმავირის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს თავმჯდომარედ, სადაც იმუშავა 7 თვის განმავლობაში.

შემდგომ არჩეული იყო კავკასიის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების ცენტრის წევრად.

1917 წლიდან არჩეული იყო ოსეთის ეროვნული საბჭოს თავმჯდომარედ.

1917 წლის ნოემბერში აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

რუსეთის დამფუძნებელი კრების არჩევნების დროს იყო სოციალ-დემოკრატიული პარტიის კანდიდატი ყუბანისა და შავი ზღვის საარჩევნო ოლქში.

1918 წლის თებერვლიდან იყო ამიერკავკასიის სეიმის წევრი.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით; იყო გზათა კომისიის წევრი.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში და პოლიტიკურ საქმიანობას ჩამოსცილდა.

1930 წელს გახდა საკავშირო კომუნისტური პარტიის წევრი. მომდევნო წლებში მუშაობდა სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის სასოფლო-სამეურნეო დაწესებულებებში.

1937-38 წლების დიდი საბჭოთა ტერორის დროს გიორგი გაგლოევი დააპატიმრეს „ერთ-ერთი უცხო ქვეყნის ჯაშუშობის“, „მავნებლობისა“ და სამხრეთ ოსეთის „მემარჯვენეთა კონტრრევოლუციური, ტერორისტული, დივერსიულ-მავნებლური ორგანიზაციის“ წევრობის ბრალდებით.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) 1937 წლის 9 ნოემბერს გიორგი გაგლოევს დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს 10 ნოემბრის ღამეს.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #107, გვ. 12-12ა; საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #113, ანაწერი #24, საქმე #57.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. „ტროიკის") სხდომის ოქმები.

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, საქართველოს საისტორიო ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.